(زبان فارسی) زبان مشترک یا زبان تحمیلی؟، سه‌عی سه‌قزی

در همین ماه‌ آگوست 2024 در (Facebook) یک مصاحبه‌ تلویزیونی توسط فردی به‌ اسم (اکبر کرمی) با فردی به‌ اسم (عبدالله‌ مهتدی) زیر عنوان (ایران کجاست) دیدم.  عنوان مصاحبه‌ء (ایران کجاست؟) سبب نوشتن این چند سطر گردید.

متاسفانه‌ نتوانستم ادرس تلویزیون را پیدا کنم، آقای (اکبر کرمی) هم آنرا معرفی ننموده‌ تا بدانم‌ این برنامه‌ از (تهران، تبریز، مشهد)یا … انتشار یافته‌. آقای مهتدی هم به‌ آن اشاره‌ ننمود. برویم روی مضوع (ایران کجاست؟) این سئوال چندین وجه‌ دارد

1 – چرا (ایران کجاست؟) به‌ سئوالی تبدیل گشته‌ است؟ جواب آن مربوط به‌ مجری برنامه‌ میباشد.

2 – در رابطه‌ با موقیت جغرافیایی آن هر کس میتواند به‌ نقشه‌ جهان و قسمت آسیا بنگرد تا بداند کجا است.

3 – ایران در درون، در ایران ملتهای مذکور وجود دارد: عرب – بلوچ – فارس – ترکمن – ترک – مازندرانی – گیلک و کرد.

انسان موجودی است ناطق و دارای زبان. همه‌ این را میدانیم که‌ انسان دارای زبان تکلمی و زبان نوشتاری است. در ایران فقط فارسها دارای زبان نوشتاری میباشند. بقییه‌ ملتها اجازه‌ ندارند به‌ زبان خود درس بخوانند. هم مجری برنامه‌ که‌ ترک و مهمان که‌ کرد میباشند، میگفتند (زبان فارسی زبان مشترک ما ایرانیان) است و به‌ افرادی چون فردوسی و حافظ و … لقب سرمایه‌ء ملی‌ میدادند       

زبان مشترک

زبان مشترک زبانی است که‌ از سوی مجموعه‌ افرادی انتخاب میگردد. در چه‌ زمانی (زبان فارسی) بعنوان زبان مشترک انتخاب گشته‌؟ در راستای این مسئله‌ بهتر است به‌ دیدگاه‌ دو نفر که‌ در دستگاه‌ حکومتی ایران مسئول بوده‌اند، بنگریم. یکم امیرعباس هویدا و دومی غلامعلی حداد عادل

امیرعباس هویدا

امیرعباس هویدا نخست وزیر محمدرضا پهلوی شاه‌ سابق

آینده‌ زبان فارسی، بنظر من زبان فارسی از دو نقطه‌ نظر برای ما ایرانیان ارزشی فوق العاده‌ دارد، یکی اینکه‌ زبان مادری ماست … .

منبع – راهنمای کتاب – شماره‌ 8 و 9 سال سیزده‌هم – آبان و آذر 1349

**

غلامعلی حداد عادل

ای زبان فارسی ای در دریای دری

ای تو میراث نیکان ای زبان مادری

در تو پیدا فر ما فرهنگ ما آیین ما

از تو برپا رایت دانایی دانشوری

کابل تهران و تبریز و بخارا و خجند

جمله‌، مالک توست تا بلخ و نیشاپور و هری

جاودان زی ای زبان دانش فرزانگی

تا به‌ گیتی نور بخشید آفتاب خاوری

فارسی را پاس میداریم زیرا گفته‌اند

قدر زر، زرگر شناسد قدر گوهر گوهر

**

در اینجا باید گفت دیدگاه‌ (کرمی و مهتدی) در رابطه‌ با مشترک بودن (زبان فارسی) نادرست میباشد، چون هویدا و حداد عادل فارسی را زبان مادری مردم ایران میدانند. این خود همان (زبان تحملی) میباشد که‌ توسط دولت ایران پیاده‌ میگردد! (فارسی) زبان ملت فارس میباشد و ربطی به‌ ملتهای دیگر نداشته‌ و ندارد!

توانای زبان فارسی

اگر کلمات عربی را از زبان فارسی حذف نمایند زبان فارسی نمیتواند امورات یک خانواده‌ کوچک را اداره‌ نمایند. به‌ این نمونه‌ از حافظ شیرازی هم بنگریم:

اگر چه‌ عرض هنر پیش یار بیادبیست

زبان خموش و لیکن دهان پر از عربیست

سرمایه‌های ملی

فردوسی و حافظ … سرمایه‌ ملی هستند؟  در اینجا به‌ اشعاری از آقایان فردوسی و حافظ و عارف قزوینی بنگریم تا این سرمایه‌های گرانقیمت را بشناسیم

فردوسی بلوچ

چو آگاه‌ شد لشکر از خشم شاه‌

سواره‌ و پیاده‌ ببستند راه‌

ازیشان فراوان و اندک نماند

زن و مرد جنگی و کودک نماند

سراسر به‌ شمشیر بگذاشتند

ستم کردن کوچ بر داشتند

بشد ایمن از رنج ایشان جهان

بلوچی نماند آشکار و نهان

**

فردوسی و کرد

کنون کرد از آن تخمه‌ دارد نژاد

کز آباد نیاید بدل برش یاد

بود خانهاشان سراسر پلاس

ندارند در دل ز یزدان هراس

**

حافظ شیرازی و کرد

مرا می دگر باره‌ از دست برد

به‌ من باز بنمود می دستبرد

هزار آفرین بر می سرخ باد

که‌ از روی من رنگ زردی ببرد

بنازم به‌ دستی که‌ انگور چید

مریزاد پایی که‌ درهم فشرد

مرا از قضا عشق شد سرنوشت

قضای نوشته‌ نشاید دستبرد

مزن دم ز حکمت که‌ در وقت مرگ

ارسطو دهد جان چو بیچاره‌ کرد

**

عارف قزوینی و ترک

زبان ترک از برای از قفا کشیدن است

صلاح، پای این زبان ز مملکت بریدن است

دو اسبه‌ با زبان فارسی از ارس پریدن است

نسیم صبحدم برخیز بگو به‌ مردم تبریز

که‌ نیست خلوت زرتشت جای صحبت چنگیز

**

امیدوارم مطالب و مسائل را درست در اختیار مردم قرار دهید.

28/8/2024

سه‌عی سه‌قزی

sai.saqzi@gmail.com