جنوب کردستان و حق تعیین سر نوشت. رحمان جوشن

بدون شک حق تعیین سرنوشت برای همه ملل زنده جهان که دارای سرزمینی هستند که برای قرن‌ها در آن زندگی‌ کرده ،حقی‌ طبیعی‌ بدون چون و چرا ،مسلم و انکار ناپذیر است که براساس منشورهای سازمان ملل متحد میتوانند و این حق را دارند که به هریک از شکلهای ممکن این حق را طلب نمایند.

 سرزمین کردستان به واسطه‌ خط کشی‌‌های مرزی مصنوعی،حکومت‌های خشن و بیگانه،عدم پشتیبانی از خواست‌های ملت کُرد از سوی کشور‌های قدرتمند به لحاظ ملاحظه کاری‌های سیاسی و یا متضاد با منافعشان حتی در سرکوب جنبش‌های کُردی دست داشته اند،با در نظر گرفتن این دلایل و دلایلی دیگر کرد‌ها از حکومتی ملی‌ محروم بوده‌ند، ملت کرد به واسطه‌ جمعیّتی دهها میلیونی ،غنای فکری و شخصیتی‌،تمدنی قدیمی‌ و فرهنگی‌ همسطح و و یا در بسیاری موارد بالاتر از سایر ملل و همچنین سر زمینی‌ بکر و و متنوع از لحاظ آب هوا و سر شار از آب و نفت ،در یک قرن اخیر مجال و امکان برقری دولت و حاکمیت خود بر سرزمین خود را نداشته است تا حتی مانع از سرکوب و کشتار روزانه ،اسمیله شدن ،غارت و تاراج منابع طبیعی و تاریخی‌ از سوی حکومت‌های بیگانه شود.

با آنکه در طول تاریخ کُردها هرگز از مبارزه برای رهایی ملت خود دست نکشیده اند، اما متاسفانه در بسیاری از موارد حکومتهای غربی، خواسته های کُردها را نادیده گرفته و بر اساس منافع خود سررنوشت ملتی را در هاله ی از ابهام و نابودی قرار داده اند و بر این اساس کُردها علی رغم اینکه ملتی جدا از فارس، عرب و ترک بوده اند، بر پایه منافع قدرتهای بزرگ در منطقه تقسیم شده اند. تقسیم شدنی که کُردها در ان کمترین دخالتی نداشته و تنها بر اساس خواست سایر کشورها بوده است.

در این بین اگرچه در دورهای از تاریخ فرصتهای برای کُردها جهت تعیین حق سرنوشت فراهم شده است، اما باز هم به دلیل دخالت کشورهای اشغالگر منطقه، کُردها از این حق طبیعی و انسانی خود محروم بوده اند. حقی که نزدیک به 150 سال است کُردها در راه آن خون میدهند و با وجود همه جنایاتی که بخاطر این حق طلبی بر کُردها روا داشته شده است، باز هم مصمم به گرفتن این حق هستند.

این نکات و موارد زیادی از این دست که در پیش چشم مردم کردستان روی داده و میدهد،نیاز به داشتن دولتی قدرتمند برای کردها را به امری بدیهی‌ و لازم تبدیل کرده است.

اکنون اقیلم کردستان که در سالیان اخیر دارای حکومتی فدرال و اوضاع نسبتا خوب امنیتی و اقتصادی بوده است ، با شرایطی جدید و متفاوتی روبروست. بعد از حمله داعش و کنترل مناطق سنی نشین زیادی از سوی این گروه ،البته با همکاری سایر گروه‌های معارض و ناراضی از دولت مرکزی ، و از همه مهمتر به دنبال فرار ارتش عراق از مناطق کُردی خارج از اداره دولت اقلیم ،یا همان مناطق مورد مناقشه “ماده 140” و با اعزام نیروی پیشمرگ از سوی حکومت کردستان به این مناطق برای عمل به وظیفه ملی‌ خود که همانا دفاع از مردم کردستان و جلوگیری از قتل عامی‌ دیگر بر علیه مردم کُرد ،علی‌ رغم ناخشنودی حکومت مرکزی عراق و بعضی‌ کشورهای همسایه اقدام نمود.

 سران حکومت کردستان با واقف بودن بر اینکه اوضاع عراق هرگز به وضعیت قبل بر نخواهد گشت و حکومت مرکزی هم با لجاجت و رفتاری‌ دیکتاتورانه هرگز اجازهٔ مشارکت واقعی‌ را در پروسه سیاسی عراق به کردها نخواهد داد،هر چند در طی‌ ده‌‌‌ سال گذشته کردها همواره کوشش نموده اند با کنار آمدن با تبعیض و تکروی‌های بغداد سعی‌ در اصلاح و بهبود اوضاع داشته باشند، اما دیگر آنها نمیخواهند تاوان اختلافات مذهبی‌ و رقابت‌های جناحی و تکروی‌های بغداد را بپردازند. به همین منظور سران کردستان بنا به خواست قلبی مردم کردستان ،خواهان استقلال و همه پرسی‌ عمومی برای آن شدند، و این تصمیم مخالفت جدی از سوی کشورهای دیگر نداشته است و میتوان گفت که جهان غرب بیش از هر زمانی این خواسته کُردها را درک نموده است و بسیاری از احزبا و سیاستمدارن کشورهای غربی و آمریکایی عملا پشتیبانی خود را از استقلال و نتیجه رفراندوم آینده مردم کُردستان اعلام داشته اند.

در این میان نقش کشور‌های منطقه بسیار مهم و حیاتی است،بعضی از کشورهای عرب منطقه و اتحادیه عرب هم مخالفت خود را ابراز داشته اند اما به نظر تحلیلگران سیاسی، این مخالفت در سطح مقامات بالا نبوده است و یا به عبارتی دیگر اعراب نیز انتظار تولد کشوری بنام کُردستان را داشته و قبول خواهند نمود.

شاید اگر با نگاهی واضحتر به همسایه های این اقلیم کُردی نگاه کنیم، یکی از مهمترین کشور‌های منطقه و ترکیه است، این کشور که بزرگترین دشمن تاریخی‌ کردها به می رفت، اکنون با سیاست‌های سران کُرد در جنوب کردستان و با ریاست مسعود بارزانی و با توجه به ذخایر عظیم نفت و گاز کردستان که نیازهای این کشور را حتی شاید ارزانتر از بهائی جهانی آن تامین کند و همچنین این کشور در حال طی‌ کردن پروسه صلح با کردهای داخل است و با توجه به افکار عمومی کردها حتی حامی‌ این خواست کردها بوده است و جانشین نخست وزیر این کشور عملا اعلام نمود که ترکیه به خواست کُردها احترام میگذارد و کُردها نیز حق دارند برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند. سخنانی که شاید هیچ کس پیش بینی آنرا نمیکرد !

دولت سوریه هم با مشکلات عدیده داخلی‌ و از دست دادن کنترل قسمتهای زیادی از کشور توانی‌ برای ابراز مخالفت عملی‌ و تاثیر گذار نخواهد داشت ، مخالفت دولت مرکزی عراق هم با استقلال اقلیم زیاد تاثیر گذر نخواهد بود، اما بیشترین مخالفت جدی از سوی ایران خواهد بود ایران این همسایه نه‌ چندان خوب که با قدرت گرفتن کردها در منطقه و تشکیل کشور کردستان به شدت مخالف است سعی‌ در استفاده از نفوذ همیشگی‌ خود در میان برخی‌ احزاب کرد منطقه است. لذا با دعوت جداگانه از مقامات بلند پایه این احزاب به ایران و سفرهای مکرر به عراق و کردستان سعی‌ در ایجاد تفرقه و چند دستگی بین آنها برای جلوگیری از وحدت آنها برای اعلام استقلال کردستان است.

اگر چه در گذشته به دلیل شرایط سخت مبارزه کُردها به ناچار مجبور به ایجاد رابطه و پیدا کردن پشت جبهه برای جنبش رهایی بخش ملت کُرد در هر کدام از بخشهای کوردستان بوده اند ،اما الان و با توجه به قدرت گرفتن کُردها در منطقه و جهان و همچنین تبدیل شدن اقلیم کُردستان به نمادی از دمکراسی در منطقه خاورمیانه، سران و رهبران کُرد باید با توجه به گذشته، از این فرصت تاریخی در جهت رسیدن ملت کُرد به رهایی همیشگی استفاده نمایند چون الان دیگر زمان رهائی ملت و خاک کردستان از یوغ اشغال گران است.

همه ما میدانیم که تشکیل و اعلام کشور کردستان نیازمند زیربناهای مهم اقتصادی ،سیاسی،اجتمایی‌،و فرهنگی‌ است،اما از همه مهمتر و اساسی‌ تر وحدت و یکپارچگی همه احزاب کوردستانی را میطلبد ،تا بتواند بر همه مشکلات و مخالفت‌ها فائق آید،و همه ملت کرد بتوانند به حق مسلم و انکار ناپذیر،و حیاتی خود دست پیدا کنند،و خون هزاران شهید این خاک به ثمر برسد، تا مشت محکمی بر دهان حکومت‌ها و مردم و یاوه گویانی باشد که حق تعیین سرنوشت و آزادی سرزمین کردستان از دست اشغالگران را تجزیه طلبی می‌گویند.

زنده با د کرد و کردستان .