متن سخنان مصطفى هجرى در سمينار کنگره ملیت های ایران فدرال

روز شنبه 17 – 5 – 2014 کنگره ملیت های ایران فدرال سمیناری‌ را در كشور سوئد برگزار كرد كه‌ در این سمینار نمایندگان احزاب و گروههای‌ عضو این كنگره‌،

شخصیتهای‌ سیاسی‌ و چهره‌های‌ سرشناس ملیتهای‌ ساكن ایران شركت نمودند. در این سمینار مصطفی‌ هجری‌ دبیركل حزب دمكرات كردستان ایران سخنانی‌ پیرامون مسئلە اصلاحات و رفرم در نظام جمهوری اسلامی از نظر حزب دمکرات کردستان ایران ایراد نمودند. متن سخنان ایشان به‌ شرح زیر میباشد:

خوشحالم از اینکە خودرا در کنار شما همرزمان و همفکران خودم میبینم کە با همدیگر بحث میکنم در رابطە با معظلات و مشکلات عدیدی کە امروزە جامعە ایران با آن روبرو است.

یکی از این معظلاتی کە ما در ایران با آن روبرو هستیم ، اکنون  ، بعداز خود جمهوری اسلامی ایدە و فکر اصطلاح طلبی است .اصطلاح طلبی اگر در کشورهای پیشرفتە و دمکراتیک و نظامهای مردمی باعث پیشرفت گام بە گام کشور و یافتن راه چارە برای معظلات موجود در کشور میشود ، بە نظر من در کشور ایران یک مانع بزرگی در راه تشکل مردم و درک واقعیت جمهوری اسلامی است.

دلیل آن را بیشتر در این میبینم کە اصولا اصلاح و اصطلاح طلبی رفرم یکی از مشخصەهای حکومتخواه و نظامهای دمکراتیک است . در نظامهای دمکراتیک است کە خرد جمعی بە کمک همدیگر می آید تا در رفع مشکلات با همدیگر همکاری کند و مشکلات را از سر راه خودشان بردارند . این ایدە کمکهای بزرگی در راستای رفع مشکلات کشورها و جوامع دمکراتیک و نسبتا دمکراتیک تا بحال انجام دادە است . مطمئنا اگر این امکان در ایران وجود داشت ، یعنی کمترین امکان برای اصطلاحات وجود داشت ؟ شاید میشد گفت کە بهترین راه رسیدن بە اهداف اقشار و ملیتهای گوناگونی کە جامعە ایران را تشکیل میدهند ، همان راه اصطلاح طلبی بود . ولی متاسفانە ما با نظامی روبرو هستیم در ایران کە کمترین ارزشی برای ایدەهای دمکراتیک و افکار پیشرفتە ندارد.

در ایران خرد جمعی و کار جمعی وجود ندارد . یک نفر بە جای همە تصمیم میگیرد ، قانون صادر میکند و دستور اجرای قانون را هم صادر میکند . در این نوع سیستمها اصطلاحات امکان ندارد ،چون این فرد یا این گروه کوچکی کە بە قدرت میرسد ، خودش را عقل کل میداند و چنین می اندیشد کە آنچە بە ذهن ایشان میرسد ، بهترین و درستترین ایدە و فکر است و دیگران باید از این ایدە پیروی بکنند . بە معنای دیگر مردم در این نظامها شایستگی اندیشیدن ندارند ، بلکە بایستی مطیع و فرمانبردار دیکتاتوری باشند کە بە جای آنها می اندیشد . در جمهوری اسلامی ایران علاوە بر این خصوصیات کلی کە برای همە حکومتهای استبدادی در گذشتە و حال وجود داشتە ، از یک نیروی الهی هم نیرو میگیرد و آن را بە آریت گرفتە است . همە آن تعاریفی کە از نظر بین المللی از “حقوق بشر ،آزادی و دموکراسی ، حقوق ملیتها ، حقوق زنان ” انجام میگیرد ، برای این رژیم بیگانە است و جمهوری اسلامی برای هرکدام از اینها تعاریف مشخص خودش را دارد کە در چهار چوب تعالیم اسلامی بە معنای کە آنها برای اسلام قایل هستند ، قابل تفسیر هست . در چنین نظامی امکان اصطلاحات و رفرم وجود ندارد ، چگونە میتوان انتظار داشت از حکومتی کە هیچ کدام از اصول منشور بین الملل را قبول ندارد ، انتظار داشت کە در عقاید ، رفتار ، سیاستها و عملکردهای خودش تغییر ایجاد بکند .

 برای جمهوری اسلامی ایران زن در چهارچوبی شناختە شدە است کە تعاریف مشخص خودش را دارد کە حتی از پوشیدن لباس هم بنا بە دلخواه خودش، منع میشود . در این رابطە مسائل بسیار زیادی برای گفتن هست ، ولی فکر میکنم همە دوستانی کە در اینجا حضور دارند ، بە این مسائل آشنای دارند .

علاوە بر اینها ، گذشت نزدیک بە ٣٦ سال از بر سر کار آمدن جمهوری اسلامی ایران این واقعیتها را بطور ملموسی برای هر کدام از ایرانیها نشان دادە است . برای رژیمی کە همە مردم ایران و همە مسلمانان را امت اسلامی میپندارد و فکر میکند کە بایستی همە آنها در چهار چوب حفظ نظام اسلامی جمهوری اسلامی کوشا باشند و هر نوع دگر اندیشی بە ضرر این اتحاد امت اسلامی تمام میشود ، انتظار داشت کە ملیتهای ایرانی کە طی قرنهای متمادی زیر سلطە بودەاند ، در این نظام بە حداقل خودشان برسند ، نظامی کە حتی برای بنیان گزاران خود رژیمش کمترین ارزشی قائل نیست.

همە ما میدانیم کە اگر جانشین امام خمینی بر کنار و مورد غضب رژیم قرار گرفت ، نە با ولایت فقیه اختلاف داشت ، نە با قانون اساسی اش ، بلکە یک اعتراض کوچکی کرد بە عمل کردهای جمهوری اسلامی . در نتیجە بە روزگاری دچار شد کە همە ما داستانش را میدانیم.

در جمهوری اسلامی کە آقایان کروبی و موسوی کە بارها و بارها تاکید کردەاند کە جمهوری اسلامی را با قانون اساسی موجود کە مملو از تناقض و ستم هست و با ولی فقیەاش قبول دارند . ولی میدانیم کە حالا بیش از چهار سال است کە در زندان هشتند . در این رژیم دل بستەاند بە اینکە در این جمهوری اسلامی آزادی بە حداقل خودش ، ممکن است اجرا بشود ،بە بظر من آب در آونگ کوبیدن است.

بسیاری بودەاند از هم وطنان ما ، موقعیکە آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی اش سخن از حقوق اقلیتهای دینی ، ملیتهای ایرانی ،کاهش فشار امنیتی بر مردم ایران در داخل بە میان می آوردند ، سادە اندیشانە بە این باور کردە بودند . ولی طی این سە دە برای همە ما حداقل ایرانیها مشخص شدە است کە :” آنچە در جمهوری اسلامی ایران می گذرد ، آنکە سیاست گذار داخلی و خارجت است ، نە رئیس جمهور بە هر نامی و بە هر عنوانی باشد ، بلکە تنها ولی فقیە و گروه کوچک اطراف او هستند کە تصمیم گیرندە می باشند “. این ولی فقیە وجود خودرا ادامە حیاط ننگین خودش را در سرکوب ، ظلم و ستم و بنا بە اعتقاد خودش در صدور انقلاب میداند و در این راه کوشاست . بە همین جهت همە هم وطنانی کە طی بیش از دە سال گذشتە چنین می اندیشیدند کە اصطلاح و رفرم یکی از راههای رسیدن مردم بە صورت گام بە گام بە آزادی است ، حالا بە نظر من نتیجە این مدت صبر و انتظار ، مبارزە و قربانی دادن در راه عوض برای همە روشن شدە است . مسئلە اصطلاح طلبی معضلی نیست کە تنها دامنگیر عدەای از هم وطنان اصطلاح طلب، آنانیکە معتقد بە این روش سیاسی هستند ، باشد . بلکە معظل بزرگی است کە دامنگیر همە مردم ایران شدە است . بە این معنا کە وقتی سخن از اصطلاح طلبی بە میان می آید ، معنای سیاسی اش آنست کە این رژیم در جوهر خودش امکان اصطلاحات دارد . بسیاری بودە و هستند کە اکنون هم بە قانون اساسی دل بستەاند و فکر میکنند کە در چهارچوب این قانون اساسی رسیدن بە آزادیها امکان پذیر است . گسترش این توهم این گرفتاری را برای ما ایرانیان بوجود آوردە است کە اگر قرار است اصطلاحاتی صورت بگیرد ، رفورمی در جمهوری اسلامی انجام بگیرد ، خوب منتظر باشیم تا این اصطلاحات فرا برسد و مردم را از یافتن راه حل نهایی کە بە نظر ما سرنگونی جمهوری اسلامی است ، باز می دارد.

در انتظار نگەداشتن مردم و پراکندن این توهم کە ما میتوانیم خواستەهای خودمان را بە صورت رفرم در جمهوری اسلامی بیابیم ، این معظلی شدە ، و نتیجەاش همین شدە کە میبینیم کە وقتی احمدی نژادی ، روحانی ، یا فردا یکی دیگر ی بە عنوان رئیس جمهور ، بە عنوان عضو پارلمان کاندید میشود و دو سە تا وعدە توخالی و دروغ بە مردم میدهد ، این عدە از هم وطنانی کە امیدوار بە رفرم هستند ، بر سر صندوقهای رای آمادە میشوند و این توهم را باز هم برای مردم باز آفرینی میکنند کە : باید منتظر باشیم ، رفورم خواستەهای مارا بر آوردە خواهد کرد . در حالی کە اگر در سالهای ابتدای انقلاب هنوز ماهیت جمهوری اسلامی برای مردم ایران شناختە شدە نبود ، حالا بعداز گذشت سە دە زمانی کافیست برای اینکە واقعیتهارا یک بار دیگر مرور کنیم و از این گذشتە تجربە بگیریم.

یکی از اندیشمندان سخن بسیار زیبایی دارد، میگوید کە :” آنهایکە از گذشتە تجربە نمیگیرند محکوم بە دوبار کردن اشتباهات و شکستها هستند”. وما در ایران دچار این مشکل هستیم . از این رئیس جمهور بە آن رئیس جمهور ، از این پارلمان بە آن پارلمان ، در حالیکە هیچکدام از اینها نقشی در سیاست گذاری واقعی مردم ایران ندارند . اکنون آقای روحانی حداقل برای نشان دادن سیمای دمکرات منشانە بە غرب سخنان زیبای بر زبان می آورند. ولی در کنار همین سخنان ، متاسفانە روزانە ما شاهد اعدامها ، سرکوب شدید فعالین سیاسی ، زنان ، کارگران و همە اقشار جامعە هستیم . در طول این مدت در مقایسە با زمان برسر کار آمدن روحانی ، اعدامها بیشتر شدەاست. بازداشت فعالین سیاسی ،بستن روزنامەها ، اینها واقعیاتی هستند کە ما روزانە با آنها روبرو هستیم . بنابراین شایستە نیست برای مردم ایران، وقتی با واقعیات روزانە روبرو هستند بە خیال واهی امیدوار باشند کە از این رژیم یا بە قول هم وطنان فارس می گویند ” از این امام زادە معجزەای رخ دهد”.

بە همین جهت من فکر میکنم یکی از وظایف ما ” اعضای کنگرە ملیتهای ایران فدرال” و در مجموع کنگرە و همە آزادیخواهانی کە دغدغە رسیدن بە خواستهای دمکراتیک خودشان در ایران دارند ، بجای انتظار برای رفورم بە فکر راه چارە دیگری باشند و این راه چارە بجز متحد شدن جهت سرنگونی رژیم ، راه دیگری وجود ندارد . تا زمانیکە جمهوری اسلامی بر سر کار میباشد ، امید بستن بە اصطلاحات و رفورم و آزادی تنها و تنها عمر این رژیم را طولانی میکند . البتە خود متحد شدن و خود سرنگونی کار بسیار آسانی نیست ، بویژە کە پراکندگی در صفوف اپوزیسیون و این انحرافات فکری کە گاه در جامعە ایرانی تسلط پیدا میکند ، مارا از رسیدن بە هدفهایمان دور میکند . ولی جای نا امیدی نیست ، جمهوری اسلامی ایران آنقدر مشکلات داخلی دارد کە نمیتواند از عهدە چارە کردن این مشکلات بر آید . نەتنها از عهدە رفع مشکلات بر نمی آید ، بلکە روزانە بر این مشکلات افزودە میشود . بنابراین امید بە اینکە جمهوری اسلامی رفتنی است ، اکنون بیش از گذشتە قوت گرفتە است . هرچند جمهوری اسلامی خود وانمود میکند کە بسیار نیرومند است ، بویژە کە در جهت تسلیم شدن بە خواستهای غرب و حل مشکل نیروی اتمی ، میخواهد بە مردم ایران نشان بدهد و آنهارا امیدوار بکند کە نیرومند است و ایران روبە آسایش ورفاه و امنیت میرود ، ولی در برابر این مشکلات بسیار بسیار فراوانتر هستند . وضع اقتصادی اکنون از زمان ریاست جمهوری احمدینژاد بهتر نیست . سرکوبها و فشارها بر آزادیخواهان بیشتر شدە است . بنابراین جمهوری اسلامی ایران در مقابل تناقضات درونی خود و بحرانهای کە بدست خود آفریدە است ، متلاشی خواهد شد . ولی نکتە اساسی این هست کە :” آیا بعداز متلاشی شدن جمهوری اسلامی ایران مردم ایران بە طور اتماتیک بە آزادیهای خود میرسند”؟

متاسفانە این طور نیست ، زیرا ما بسیار دیدەایم کە نە در گذشتە دور بلکە در طی دو سە دهە گذشتە ، ما شاهد بودەایم کە دیکتاتورها فروریختەاند ، ولی آزادی تامین نشدە است . زیرا خود مردم نتوانستەاند از فروریزی و فروپاشی دیکتاتورها استفادە بکنند و بصورت متحد و یک پارچە بتوانند جامعەای بنیاد بنهند کە سالها بە خاطر آن کوشیدەاند و در راه آن فداکاری کردەاند و قوربانی دادەاند . همچنانکە ما در ایران بعداز فروپاشی رژیم شاهنشاهی نتوانستیم بە آزادیهایمان برسیم . بنابراین مسئلە اساسی و اولویت اصلی اتحاد آزادیخواهان و مساوات طلبان در ایران است کە بتوانند متحد بشوند برای اینکە بعداز فروپاشی جمهوری اسلامی رژیم یا نظام مورد علاقە خودشان را بنیاد بنهند.

بسیار متشکرم از توجهات شما بە سخنانم.

 

سخنان مصطفى هجرى دبيركل حزب دمكرات كردستان ايران به صورت MP3

نگارش : رەشید زەرواوی