آیا پ.ک.ک بخشی از پروژه میت ترکیه برای ایجاد امپراتوری عثمانی است؟، م: مصعب محمدی

مردمان خاورمیانه، سالها پس از حوادث بدانها خواهند نگریست و به تعمق در آنها خواهند پرداخت، که نمونه بارز آن امروز در حال شکل گیریست و کوردها را بسوی قعر تراژدی سوق میدهد

 و بیشتر از پیش آنان را از حقوق پایمال شده شان بی نصیب تر میکند، پیام نوروزی عبدالله اوجالان رهبر در بندِ پارت کارگران کوردستان، که با ارتباط بین آن با حوادث اخیر از جمله: تسلیم عفرین به ترکیه، پروژه کودار و پژاک برای دمکراتیزه کردن ایران و استقرار نیروهای اتحادیه میهنی کوردستان بطرف مناطق مشهور به “راپرین” و آمادگی کامل گریلاهای پ کا کا در تمامی مناطق کوهستانی و گردشگری کوردستان ایران، هدف این پیام را آشکار میکند.

تا به امروز در راستای همکاری حزب کارگران کوردستان با رژیم های اشغالگر کوردستان و علی الخصوص رژیم ایران، مقالات زیادی نوشته شده و نقدهای بسیاری بر آن وارد شده و افراد حامی این حزب نیز دلایل توجیهی خود را عنوان کرده اند، اما اینکه حزب کارگران کوردستان ساخته سازمان اطلاعاتی ترکیه (میت)، باشد یا پس از تاسیس از طرف دولت ترکیه و سازمان اطلاعاتی اش در خدمت اهداف اردوغانیزم قرار گرفته باشد، بسیار اندک بوده و شاید هیچگاه مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است و از طرف دیگر چون هدف اصلی مبارزات پ.ک.ک، کوردستان ترکیه است، کمتر این گمان را ایجاد کرده است.

اما با نگاهی به پیام نوروزی اوجالان از سویی و فروش جمهوری کوردستان سرخ از دیگر سو و مخالفت با ایجاد دولت کوردی در کوردستان سوریه و همچنین ادعای کورد نبودن اورامی ها، ایزدی ها و علوی ها از طرف دیگر، این نتیجه را به دست میدهد که حزب کارگران کوردستان ارتباط تنگاتنگی با سازمان اطلاعاتی ترکیه دارد و فروش کوردستان سرخ به مبلغ 4 میلیون دلار و مقداری سلاح، تلاش هایی در راستای کوچ اجباری بخشی از کوردهای کوردستان ترکیه بطرف شهرهای ترک نشین و نیز پناهنده خطاب کردن کوردهای سوریه از طرف شخص اوجالان، این واقعیت را بیشتر آشکار میکند که پ.ک.ک از اساس پروژه ترکیه است، اما آنچه در این مقاله بصورت شفاف به آن پرداخته میشود، هدف این پروژه، احیای دوباره امپراتوری عثمانی است و قصد دارد کوردستان ایران را هم به این امپراتوری و به خاک ترکیه الحاق کند و سپس با هجوم ترکیه، دست کم بخشی از این خاک در نقشه خیالی امپراتوری قرار گیرد.

به اینصورت پ.ک.ک به شیوه ای تاکتیکی و استراتژیکی، رژیم ایران را هم به بازی گرفته است، این در حالیست که رژیم ایران پ.ک.ک را کاملا تحت کنترل خود میبیند اما در درازمدت و احتمال موفقیت برنامه های پ.ک.ک، روشن خواهد شد که در اساس با رژیم ایران در تقابل است و هدف الحاق بخشی از خاک ایران به خاک ترکیه و جلوگیری از گسترش امپراتوری صفوی است.

اگر از مقدمه بکاهیم و به اصل مطلب بپردازیم، نیاز است بخشی از پیام نوروزی اوجالان را و ارتباط آن با مجلس کبیر را مورد بررسی قرار دهیم.

اوجالان پیام نوروز سال 2013 خود را با شعار همزیستی کورد و ترک آغاز میکند و جایگاه خود را از رهبری ملت کورد به “کبوتر آزادی و برابری ملت کورد و ترک”، تقلیل میدهد. اوجالان که در اولین کتاب خود، میزوپوتامیا را مهد تمدن و کوردستان را گهواره انسانیت میخواند و مینویسد: “ رودهای دجله و فرات، برادران دو رود “ساکاریا” و “مریجی” هستند و کوههای “آگری” و “جودی” یاور کوهساران “کاچکار” و “ارجیه”. “گووَند” و “دلیلو” نیز از تبار “هورون” و “زیبک” هستند.“

این بدین معناست که اوجالان کورد و ترک را برادر خونی میداند و کوردستان را تحت سلطه ترکیه قلمداد میکند.

رهبر زندانی پ.ک.ک در ادامه، با تفکری کاملا چپ، به امپریالیزم هجوم میبرد که 200 سال است سرزمین ما را اشغال کرده و مفهوم بی معنایی به نام دولت_ملت را ایجاد کرده اند و برای رسیدن به اهداف خود مرزها را ساخته اند.

هدف اصلی اوجالان با این مفهوم آغاز میشود که مرزها را ساخته دست بشر و ملت را مفهومی بی معنا و برخواسته از ادبیات امپریالیزم میداند، این بدین معناست که اوجالان از لزوم از میان برداشتن مرزهای ساخته امپریالیزم سخن میگوید نه از میان برداشتن مرزهای مصنوعی ساخته شده در بین چهار بخش کوردستان!، کوردستانی بزرگ که هم ملت کورد را با آن بازی دادند و هم جنگ و خونریزی بین پارت دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی در عراق را راه انداختند و حتی حزب دمکرات کوردستان ایران را هم بی نصیب از این خونریزی نگذاشتند، چرا که به قول اوجلانیستها، آنان به فدرالیسم راضی شدند، پس ضد ملت کورد بوده و ریختن خونشان جایز است.

هدف اصلی از این مقاله که به درستی آشکار میکند که پ.ک.ک و اوجالان پروژه سازمان اطلاعاتی ترکیه بوده و به دنبال تأسیس امپراتوری عثمانی هستند از اینجا آشکار می شود که اوجلان در پیام خود میگوید: “ خلقهای ترک و کورد در “چانککالە” با همدیگر نبرد آزادی را خلق کردند و در کنار هم شهید شدند.در سال ١٩٢٠ مجلس کبیر را مشترکا تاسیس کردند.“

در زمان پخش این پیام نوروزی، هیچ حزب، گروه، فعال سیاسی و تحلیلگری به این مهم دقت ننمود و همگان چشممان به جشنواره نوروزی دیاربکر دوختیم که بر همین مبنا، امروز بیشتر کوردهای سوریه به اروپا پناهنده شده اند و اکثر شهرها و روستاها از طرف نیروهای سوریه دمکراتیک، تعریب شده اند و کوردستان ایران نیز با پروژه سه طرفه ایران- پ.ک.ک- اتحادیه میهنی، در حال سوق دادهد شدن به این سو می باشد که استقرار نیروهای پ.ک.ک در این بخش از کوردستان، مهر تأییدی بر این واقعیت تلخ و کتمان ناپذیر است.

اوجالان پس از اشاره به مجلس کبیر و اهمیت تأسیس این مجلس در پیام خود، میگوید: “ مانگونه که در گذشتە نزدیک و در چارچوب میثاق ملی با همکاری ترک و کرد، مبارزات آزادیخواهانه در پیش گرفته شد، امروز نیز در ابعاد وسیعتر و ژرف تر باید میراثدار این همسویی بود.“

در اینجا اوجالان همراستا بودن هدف خود و حزب مطبوعش را با اهداف اردوغانیزم و آک پارتی را که تاسیس امپراتوری عثمانی است را آشکار میکند.

در ادامه و شفافیت بیشتر موضوع به معرفی مجلس کبیر پرداخته میشود.

مجلس ملی کبیر ترکیه^[۱] یا مجلس ملت کبیر ترکیه^[۲] (به ترکی استانبولی: Türkiye Büyük Millet Meclisi) یا به‌طور خلاصه مجلس، تنها ارگان قانونگذاری ترکیه است. این مجلس در ۲۳ آوریل ۱۹۲۰ در میانه جنگ استقلال ترکیه تأسیس شد. مجلس نقشی بنیادین در تلاشهای مصطفی کمال آتاتورک و همکاران اش برای ایجاد حکومتی از بازمانده‌های امپراطوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول داشت، همانطور که پیش تر در پیام نوروزی اوجالان به آن اشاره شد و از جنگ چانک کاله گفته بود.

جنگ چانک کاله یا جالان قلا، در ۲۵ آوریل ۱۹۱۵ بوقوع پیوست و برای ترک ها در حکم زایشی نو قلمداد میشود که به جنگ گالی بولی هم شناخته شده است. این جنگ بین نیروهای امپراتوری عثمانی و متفقین و بریتانیا، آنزاک ها و فرانسه در داردانیل آغاز. شد و بیش از صد هزار نفر کشته شدند. ترک ها هر سال در ماه مارس در این مکان جمع میشوند که هدف بستن پیمان با سربازان ترک کشته شده در این جنگ است که اوجالان از ملت کورد خواهان ضدیت با امپریالیزم و دست در دست برادران ترک، این پیمان را تازه کنند و از ترکیه و در واقع از امپراتوری عثمانی حمایت کنند.

حکومت ترکیه و ملت ترک با هدف مستحکم کردن احساس ملی که موجبات افزایش قدرت آتاتورک را فراهم کرد، این مساله را اهمیت بخشیده اند چون آتاتورک هشت سال پس از این جنگ و نابودی امپراتوری عثمانی، دولت ترکیه را تأسیس کرد و کوردها را نیز قتل عام کرد که بعد از جنگ درسیم، ترک ها تصویری را ساختند از یک مقبره با صلیبی بر روی آن و استفاده از واژه کورد به این معنا که کوردها و خواسته هایشان را اینجا برای همیشه مدفون کردیم.

به اینصورت آشکار است که رهبر پ.ک.ک، عامل و همدست میت ترکیه برای تاسیس امپراتوری عثمانی بوده و کوردها ابزاری برای برافروختن شعله های این آتش که طی آن بخشی از جغرافیای کنونی موسوم به ایران و سوریه و عراق زیر تسلط امپراتوری عثمانی قرار خواهند گرفت.

براستی که اوجالان واقعی، همان کسی است که بعد از دستگیری و در فایل ویدئویی ضبط شده از سوی سازمان اطلاعاتی ترکیه، خود را مهیای نابود سازی حرکات ملی خواهانه کوردها می خواند و میگوید: “مسعود بارزانی و جلال طالبانی تهدیدی بزرگ هستند، آنها به دنبال تأسیس دولت کوردی هستند، من را آزاد کنید نابودشان خواهم کرد، آنها تهدید هستند.”

اگر این مورد را هم به هجوم نظامی ترکیه به عفرین و عقب نشینی گریلاهای پ.ک.ک اضافه کنیم، میبینیم که این عقب نشینی برنامه ریزی شده و دشمنی ترکیه و پ.ک.ک از اساس یک بازی سیاسی است که این حزب در هر نقطه ای حضور بیاید، ترکیه به آنجا هجوم خواهد برد و پ.ک.ک عقب نشینی خواهد کرد و موجبات اشغال آن منطقه از طرف ترکیه فراهم میشود و امروز همانطور که در عفرین میبینیم، این شهر بعنوان بخشی از ترکیه قلمداد میشود، شهروندان آن پاسپورت ترکی دارند و زیر لوای پرچم ترکیه و به زبان ترکی تحصیل میکنند.

از دیگر سو طی مدت اخیر، کودار و پژاک پروژه ای را از سوی کودار-پژاک با عنوان دمکراتیزه کردن ایران ارائه داده اند که به روشنی تمجید از ایران و ضدیت با خواست ملت کورد است اما تاکتیکی بودن این پروژه در تناقض های موجود در سخنان رهبران پژاک به خوبی آشکار است که در رابطه با بحران کنونی ایران و آمریکا، از سویی در احتمال وقوع جنگ طرف ایران را خواهند گرفت و از دیگر سو احتمال جنگ را بسیار پایین میدانند و از پروژه خاص خود میگویند، یکی از مسئولین این حزب می گوید: “چه جنگ بشود چه نه! ما پروژه خود را برای ایران داریم.”، آری پروژه مورد اشاره وی، اشغال این قسمت از کوردستان و در دارزمدت، تسلیم آن به ترکیه جهت احیای امپراتوری عثمانی است.

این بدان معناست که حتی آنها با رژیم ایران نیز صادق نیستند و رژیم ایران در این رابطه دچار اشتباه شده است که پ.ک.ک را دوست و همبازی سیاسی و عامل خود میداند، در حالیکه پ.ک.ک در نظر دارد کوردستان ایران را اشغال و به ترکیه الحاق کند که اگر در مناطق استقرار نیروهای پ.ک.ک دقت کنیم، درمی یابیم که نیروهای این حزب کاملا در مناطق سنی نشین مستقر شده اند که پیش بینی می شود پس از حمله ترکیه آنها به قسمتهای شیعه نشین عقب نشینی و خود را برای معامله دیگری مهیا کنند.

هلمت معروفی روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی کورد در اکاونت فیسبوکی خود موضوعی را از زبان یک نویسنده سیاسی کورد نقل کرده است و مینویسد: “سال ۲۰۱۵ بود که یکی از کوردهای صاحب نفوذ در آک پارتی که اهل شهر دیاربکر و از صاحب منصبان در این شهر می باشد، با من تماس گرفت و درخواست انجام تحقیقی در مورد کوردها را داشت که هر هزینه و امکاناتی هم نیاز باشد در اختیارت خواهد بود به این شرط که نتیجه تحقیق آن باشد که کوردها و خاک آنها باید تحت تسلط عثمانی قرار بگیرد و از نفوذ صفوی خارج شود و این امر را به کوردها تفویض کند.”

این نویسنده در جواب میگوید: میخواهید من در بین کوردها به ادریس بدلیسی بشوم؟

در حال حاضر کوردستان ایران با تحقق این پروژه پ ک ک، در حال تبدیل شدن به وضعیت موجود در غرب کوردستان است.

بعنوان نویسنده کاملا با هلمت معروفی هم عقیده ام که فاجعه اصلی در این است که پ.ک.ک نمیخواهد شرق کوردستان را برای ایران حفظ کند و حتی با ایران در حال انجام یک بازی سیاسی است. هدف اصلی پارت کارگران کوردستان، الحاق کامل کوردستان به ترکیه است و قطعا بعد از مدتی راه برای هجوم تانک های ترک باز خواهد شد و نیروهای پ.ک.ک به مانند آنچه در  عفرین رخ داد، عقب نشینی میکند تا زمانیکه برای بخش شیعی نشین مأموریتی تازه دریافت کند.

در این میان اتحادیه میهنی کوردستان بخشی هم از این پروژه است که در طی چند روز اخیر نیروی نظامی بسیاری را روانه و در منطقه موسوم به راپرین مستقر کرده که منظقه هم مرز با ایران است و این امر در راستای اجرائی شدن همین پروژه است و همچنین تسلیم کردن این مناطق به نیروهای پ.ک.ک و سرکوب احزاب کوردستان ایران و جلوگیری از احتمال تحرکات این نیروها در صورت جنگ احتمالی ایران و از طرفی دیگر احتمال هرگونه حمله زمینی به طرف این کاسته شود که در عین حال نیروهای حشد شعبی و دیگر گروههای شیعی در کرکوک و گرمیان مستقر شده اند.

اگر با دقت نظر بیشتری به پروژه کودار برای دمکراتیزه کردن ایران نگاهی بیاندازیم، میتوان فهمید که مدتهاست این پروژه در حال انجام است و کودار و پژاک تحت سلطه پ.ک.ک آماده عملی نمودن این مأموریت هستند.

کوتاه سخن اینکه، پ.ک.ک و اتحادیه میهنی بظاهر در کنار ایران قرار گرفته اند و همانند هم پیمان به نظر می آیند، که البته اتحادیه میهنی دقیقا در این شرایط قرار دارد و با رژیم ایران صادق است، اما پ.ک.ک در نهایت هدف دیگری را دنبال میکند وحتی با ایران نیز سرِ بازی دارد و بدینگونه هم از سوی ایران ساپورت مالی و لجستیکی می شود و هم تهدیدی از سوی ایران بر وی وجود ندارد و هم در انتها هدف خود را که احیای امپراتوری عثمان است را با کمترین هزینه محقق می سازد.

تا به امروز، احزاب کوردستان ایران هم در قبال این مسائل سکوت پیشه کرده اند و احتمال اینکه هنوز پروژه ای در این آشفته بازار نداشته باشند، زیاد است.

 

نویسنده: روژان عدل نیا، روزنامه نگار و کارشناسی ارشد حقوق

مترجم: مصعب محمدی، روزنامه نگار و کارشناسی ارشد علوم سیاسی