پنجمین کنفرانس بمناست 20مین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق اقلیتهای ملی و مذهبی در سازمان ملل در

ژنو روزهای 27 و 28 نوامب 2012 میلادی

از راست به چپ یک جوان عرب ایرانی آقای رحیم محمدی،

دکتر گلمراد مرای، دکتر کریم عبدیان، آقای آزاد صلواتی

 با سپاس فراوان،

اجازه دهید در این روز فرخنده بمناسبت 20مین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق اقلیتها در این پنجمین کنفرانس از خانم محترم ریاست جلسه سپاسگذاری نمائیم که این امکان به گروه غیر دولتی ما داده اند، تقاضا خودرا در چند جمله مطرح نمائیم.

ما همه درباره ماده 4 بند 1 تا 5 اعلامیه حقوق اقلیتهای ملی ومذهبی سازمان ملل متحد آگاهی داریم و آرزوی ما تحقق بخشیدن به محتوای این اعلامیه در همه کشورهای چند ملیتی است. همانگونه که در کشور سویس تحقق یافته است. در این کشور فدرال چهار ملیت آلمانی، فرانسوی، ایتالیائی و رتو رمانی در زیر چتر یک سیستم فدرالی و دمکرتیک باهم زندگی می کنند و بندرت افراد ملتی زبان افراد ملت دیگر را یاد گرفته است.

در خواست من بعنوان سخنگوی سازمان غیردولتی حقوق بشر زاگروس که ازجانب بخش چشم گیری از حدود یازده میلیون کرد ایران سخن می گویم، از سازمان ملل بخش حقوق بشر آنست که تأکیدا از جمهوری اسلامی ایران بخواهد که به گزارشگر محترم و ویژه آن سازمان برای رعایت حقوق انسانی در ایران، آقای دکتر احمد شهید، اجازه ورود دهد که ایشان قادر باشند به اقسا نقاط ایران و از جمله به مناطق کردستان آزادانه مسافرت کنند و شخصا ملاحظه نمایند که چه اتفاقی در مملکت می افتد و نتایج صحبتهایش با گروهها و افراد اقلیتهای ملی و مذهبی و مشاهدات و تجربیات خودرا به آن سازمان محترم حقوق بشر گزارش نمایند. در ایران علاوه بر شش ملیت کاملا متفاوت؛ فارس، آذری، کرد، بلوچ، عرب و ترکمن، مذاهب اسلامی و غیر اسلامی از قبیل شیعه، سنی، یارسانی، بهائی و زرتشتی، مسیحی، یهودی وغیره زندگی می کنند. بغیر از اکثریت مذهب شیعه و ملیت فارس که حاکم هستند، دیگر ملتها و آئینها از کمترین حق و حقوق انسانی بر خوردارند.

ملیتهای غیر حاکم و از جمله کردها خواستار حاکمیت دمکراسی و آزادی های سیاسی و آئینی برای همه مردمان اقلیتهای ملی و مذهبی هستند. ما کردها برای کسب ابتدائی ترین حقوق خویش یعنی آموزش از مدرسه تا دانشگاه به زبان مادری، اداره امور خویش به دست افراد بومی، آزادی آئینها و مذاهب اقلیت در کردستان و سراسر ایران و قبل از همه روابط حسنه با دیگر ملیتهای ایران، مبارزه صلح آمیز می کنیم. ما می کوشیم خیلی مسالمت آمیز به خواستهای ذکر شده فوق در چارچوب ایران نایل آئیم و این فقط در یک جامعه دمکراتیک با انتخابات آزاد مقدور است. ما کردها یک سیستمی را می خواهیم که این درخواستهای فوق را که متعلق به همه گروههای اقلیت ملی ومذهبی است، تضمین نماید. ما درسازمان ملل بخش حقوق بشر اعلام می کنیم که می خواهیم به عنوان ملت کرد که دارای زبان و رسم و رسومات و فرهنگ و آئینهای ویژه خود هستیم در جامعه ایران به رسمیت شناخته شویم و حق تعیین سرنوشت خود را در چار چوب ایران خود در دست داشته باشیم.

خانم محترم رئیس جلسه، اجاز دهید نکاتی بسیار خلاصه از گذشته ملت کرد بطور کلی و بخشی از این ملت در ایران بطور اخص، برای اطلاع شما و سازمان ملل بدست دهم.

از سال 1514 میلادی که بعد از جنگ چالدران و شکست شاه اسماعیل صفوی بود، سر زمین کردستان بین امپراتوری عثمانی و یران تقسیم شد. مرزهای بین این دو دولت یعنی عثمانی و ایران در سال 1639 میلادی بعد از قراداد زهاب در قصرشیرین، بین شاه صفی اول و سلطان مراد چهارم بعد از 125 سال و 20 جنگ خانمان بر انداز درسرزمین کرستان، رسما تعیین گردید.

بعد از جنگ جهانی اول و شکست امپراتوری عثمانی در سال 1918 مجددا آن بخش ازسر زمین کردستان بین سه کشور جدید التأسیس؛ ترکیه و عراق و سوریه، تقسیم گردید. ایران بهمان روال سابق “سهم خودرا” نگهداشت.

این بدان معنی بودکه رهبران جهان حتاهیچ توجهی به اعلامیه پیشنهادی وودرو ویلسون، رئیس جمهور آمریکا درباره اقلیتهای ملی توابع امپراتوریهای ایران و عثمانی نکردند و بعد از کنفرانس لوزان در 24 ژوئیه 1923 این پیشنهاد که درباره سرنوشت ملتهای ارمنی وکرد در هر دو امپراتوری بود، نادیده گرفته شد.

اکثریت ملت کرد در کشورهای مختلف هرگز ادعای یک کشور مستقل نکرده اند، ولی همیشه به تجزیه طلبی محکوم بوده اند. اما کردها بطور جدی بر روی حقوق مساوی با دیگر ملتها (ترک و عرب و فارس و غیره) تأکید داشته اند. کردها می خواهند در آزادی و صلح زندگی کنند و با جنگهای تحمیلی مخالف اند.

کردها در ایران امروز آزادی و ابتدائی ترین حقوق خویش را بچشم ندیده اند و در 33 سال گذشته موقعیت آنها و دیگر اقلیتهای ملی و مذهبی بسیار بدتر از گذشته شده است.

بدینوسیله مرکز سازمان حقوق بشر زاگرس توجه شما و بخش دفاع از حقوق اقلیتها در سازمان ملل را به اسامی محکوم به اعدام زیر در ایران جلب می نماید و این مرکز مدافع حقوق بشر از شما و اذهان عمومی جهان تقاضا دارد، بهر وسیله ای جلو چنین اقدام غیر دمکراتیکی را بگیرند و نگذارند این افراد بی گناه اعدام شوند.

آقای یونس آقایان وابسته به آئین اقلیت یارسان با ملیت آذری در ایران

آقایان لقمان و زانیار مرادی هردو روزنامه نگار کرد و بیگناه که چندین سال است درزندانند.{jcomments off}

تعداد 27 نفر دیگر که اسامی آنها دریک لیست طولانی است و حزب دمکرات کردستان ایران گزارش نموده است.

لایق ذکر است چون فرصت بسیار کم بود و تعداد سخنرانان زیاد بودند، لذا بخشهائی از این مطلب در یو توب نیامده است. اما کتبا به مسئول روابط عمومی سازمان ملل به زبان انگلیسی تحویل داده شده است

هایدلبرگ، آلمان فدرال 2.12.2012                                          دکتر گلمراد مرادی

dr.g.moradi41@gmail.com