دیاکو خیاط"پ.ک.ک به کدامین سو؟"

Published 2015-06-01

“پ.ک.ک.بە کدامین سو”؟ نقدی بر یادداشتهای آقایان کرامت و عزیزی. diako_xeyat
حزب دموکرات در همه ی کنش¬های سیاسی خود محافظت از دستاوردهای مبارزاتی دیگر بخش¬های کردستان را از وظایف همه ی احزاب و سازمانهای کردستانی دانسته و از همین رهگذر همواره مدافع پیشبرد آرمانهای مبارزه ی ملت کرد در کردستان ترکیه بوده و حمایت خود را از جنبش آزادیخواهانه ی این بخش مهم از کردستان اعلام داشته است…

گاهی آدمی آسمان و ریسمان را بهم میبافد تا شاید واقعیت را آنگونه که باب میلش است به دیگران عرضه کند و از آنچه که غیرقابل دفاع است دفاع نماید. مطلب اخیر آقای سعید کرامت زیر عنوان «ریشه ی جدال پ.ک.ک و حزب دموکرات» و نیز یادداشت آقای پویا عزیزی با عنوان «بازی خطرناک حزب دموکرات کردستان ایران و پشت پرده ی آن» دقیقاً مصداق آسمان و ریسمان بافتن به نیت تبرئه ی کار ناشایست و نااصولی پ ک ک در قتل و زخمی نمودن چهار پیشمرگ حزب دموکرات کردستان ایران و شاید هم در راستای بروز و تخلیه ی کینه نسبت به حزب دموکرات است. ایشان در ابتدا با استعمال واژه ی «درگیری» چنان جلوه مینمایند که گویا رخدادی دوطرفه به صورت گشودن آتش همزمان، اتفاق افتاده و جایگاه دو طرف در بارگاه قضاوت اخلاقی و سیاسی همگن و مساوی است. درحالی که حتی بنا به گفته¬ی رسانه¬های پ.ک.ک چنین نبوده است و تنها گریلاهای پ.ک.ک بوده¬اند که بروی پیشمرگه¬های در حال محاصره ی حزب دموکرات آتش گشوده¬اند و بعد از گذشت ساعاتی، پیشمرگه-های حزب دموکرات ناچار به دفاع بازدارنده می¬گردند.

اما ماجرا از کجا شروع شد؟

حدود بیست و اندی روز قبل، یک واحد 20 نفره از نیروهای حزب دموکرات کردستان ایران به منظور ارتباط با هسته¬های شهری و روستایی و گشت سیاسی-نظامی از مسیر شهرستان سوران راهی کوههای کیله شین، واقع در مرز اشنویه شدند که بعد از رسیدن به منطقه از سوی گریلاهای پ.ک.ک به مدت 15 روز تحت محاصره ی شدید قرار می¬گیرند به نحوی که حتی به لحاظ تأمین مواد غذایی دچار مشکل شده بودند. نهایتاً علیرغم درخواستهای مکرر جانشین دبیرکل حزب دموکرات برای گفتگو و حل آشتی جویانه ی سوءتفاهمات (از کانالهای رسمی و غیررسمی و میانجیگریهای متعدد) گریلاهای پ.ک.ک بدستور فرماندهان ارشدشان، گلوله و برادرکشی را بر همه ی راههای ممکن دیگر ترجیح دادند. توجیه پ.ک.ک برای این اقدام، آنگونه که در اعلام رسمی پ.ک.ک ذکر شده، وجود «نیات ناپسند»! در ذهن پیشمرگه¬های دموکرات بوده است. بعد از تشخیص! «نیات ناپسند»، آتش اسلحه¬های پ.ک.ک یکی از پیشمرگ¬های دموکرات را شهید و سه تن دیگر را به شدت زخمی نمود. بر اساس گفته¬ها و بیانیه¬های پ.ک.ک، «نیات ناپسند» عبارت بوده¬اند از اخذ گمرک از تجار و بازرگانان محلی، که البته طی چند روز اخیر تعدادی از رسانه¬های کُرد زبان برای تحقیق در مورد صحت این ادعا، گزارشهای مفصلی را تهیه و پخش نمودند که در آنها، مردم منطقه ی مورد اشاره بر نادرستی ادعای مذکور و تأیید رفتار شایسته ی پیشمرگان حزب دموکرات تأکید داشتند. جالب اینکه، بر اساس گفته ی تعداد زیادی از کاسبکاران مرزی که از طبقات فقیر جامعه ی کردستان هستند پ.ک.ک مبالغی هنگفت(پانصد هزار تومان از هر کامیونت) را از کاسبکاران مرزی و کولبران زحمت کش با زور و فشار اخذ کرده و می¬کند (لینک گزارش مذکور در انتهای مطلب خواهد آمد

اما آنچه در نوشتار آقایان سعید کرامت و نیز پویا عزیزی بدان پرداخته شده است فرضیه ی بی پایه و اساس ارتباط تحرک نظامی حدکا با سیاستهای دولت ترکیه و حزب دموکرات کردستان عراق است که بدون ارائه ی اندک شواهد و مدارکی- حتی در حد دیدار دوجانبه یا حتی شایعه ی قبلی- به عنوان حکمی اثبات شده به خورد افکار عمومی داده می¬شود که البته برای عموم مردم و فعالین سیاسی که از منش و اصول حزب دموکرات مطلع باشند قابل هضم نخواهد بود. علیرغم فقدان ضرورت برای رد فرضیه¬ای چنین وهم¬آلود، تنها اشاره به این نکته مکفی خواهد بود که اگر ارتباط سیاسی حزب دموکرات با دولت ترکیه و حزب دموکرات کردستان عراق حاوی چنین شناسه¬ای بود منطقاً از لحاظ مالی از حمایتهایشان برخوردار می¬شد و همانند پ.ک.ک دارای چندین شبکه ی تلویزیونی پر زرق و برق می¬بود. این در حالیست که میزان بضاعت مالی حزب دموکرات بر کسی پوشیده نیست. وضعیت مالی حزب دموکرات تنها یکی از و شاید گویاترین سند در تأیید استقلال سیاسی این حزب است. جدای از این، تاریخ پر فراز و نشیب این حزب در طول دهه¬های اخیر و روابط سیاسی آن با احزاب و کشورهای دیگر موید این نکته است که حزب دموکرات حتی در سخت¬ترین شرایط نیز تن به خدشه¬دار کردن استقلال سیاسی خود در مقابل کمکهای لجستیکی و سیاسی دیگران نداده است. همانگونه که در دوران جنگ هشت ساله ی ایران و عراق نیز، دکتر قاسملو بارها موکداً اظهار داشته است که تنها کمکهای غیرمشروط را از حکومت بغداد قبول خواهند کرد و هرگز پیشنهادهای وسوسه¬کننده ی بغداد باعث تردید در حفظ و پایبندی به اصول اساسی حزب در زمینه ی استقلال سیاسی نشد آنگونه که برخی سازمانها و احزاب دیگر را به خود گرفتار کرد. این پایبندی به اصل صیانت از استقلال سیاسی به گواهی همه ی فعالین و سازمانهای دموکراتیک ایران و منطقه، اکنون نیز از افتخارات و جلوه¬های حزب دموکرات کردستان ایران است.

از سوی دیگر، در رد ادعای کذایی کافیست گفته شود که حزب دموکرات در همه ی کنش¬های سیاسی خود محافظت از دستاوردهای مبارزاتی دیگر بخش¬های کردستان را از وظایف همه ی احزاب و سازمانهای کردستانی دانسته و از همین رهگذر همواره مدافع پیشبرد آرمانهای مبارزه ی ملت کرد در کردستان ترکیه بوده و حمایت خود را از هر لحاظ و تا جایی که منجر به مداخله در روند مبارزه ی آن بخش نگردد از جنبش آزادیخواهانه ی این بخش مهم از کردستان اعلام داشته است؛ همزمان انتقادهای شدیداللحن خود را از سرکوب و اعمال خشونت دولت ترکیه مکرراً بیان نموده است. روابط حسنه ی حزب دموکرات با همه ی احزاب کردستان ترکیه (از جمله پ.ک.ک تا قبل از رخداد اخیر) تأییدی دیگر در درستی خط مشی سیاسی حزب دموکرات و ردیه¬ای بر فرضیه ی آقایان کرامت و عزیزی و دیگر طرفداران پ.ک.ک است.

چرا حزب دموکرات در این مقطع زمانی و از این محدوده ی جغرافیایی تحرک نیروهای نظامی¬اش را شروع کرده است؟ پرسش راجع به مقطع زمانی به گونه¬ای در جواب قسمت دوم سوال از اعتبار ساقط خواهد شد. لذا ابتدا به بخش دوم سوال پاسخ داده خواهد شد. با توجه به تحولات دو دهه ی اخیر در عرصه ی سیاسی و آرایش جغرافیایی-سیاسی نیروهای اتحادیه ی میهنی و حزب دموکرات کردستان عراق و نیز با ملاحظه ی روابط حسنه و وابستگی شدید اتحادیه ی میهنی به جمهوری اسلامی و تجربه ی تاریخی همدستی اتحادیه ی میهنی با ج.ا در حمله و کشتار نیروهای حدکا، طبیعی و منطقی خواهد بود که مسیر حرکت نیروهای حزب دموکرات به طرف مرزهای کردستان ایران از بخش شمالی کردستان عراق(شهرستان سوران) و بخشهای شمالی کوههای قندیل و بین شهرهای پیرانشهر و اشنویه صورت پذیرد. از سوی دیگر می¬توان در برابر این سوال، این پرسش را پرسید که چرا از این منطقه نه؟ خصوصاً با در نظرداشت این امر که روابط حزب دموکرات با پ.ک.ک در بهترین وضعیت نسبت به دوره¬های قبل قرار داشت چرا باید نیروهای این حزب نگران آتشباری گریلاهای پ.ک.ک می¬بودند؟ فرض حزب دموکرات بر پیروی پ.ک.ک از اصول و ارزشهای ملی کُرد و احترام به روابط فی¬مابین بود و بر این اساس پ.ک.ک را حتی اگر در ردیف احزاب دوست تلقی نمی¬کرد حداقل تلقی و پیش¬بینی دشمنی از او نداشت. با این اوصاف، پیشمرگه¬های حزب دموکرات ضمن رعایت فاصله ی مورد نیاز در چند کیلومتری مقر گریلاها پایگاههای خود را مستقر کردند. اما متاسفانه بدلایل تا اندازه¬ای معلوم، تحت محاصره ی گریلاهای پ.ک.ک درآمدند و بعد از 15 روز محاصره نهایتاً هدف آتشباری آنها قرار گرفتند. از سوی دیگر موقعیت جغرافیایی این رخداد دهها کیلومتر از مرز کردستان ترکیه فاصله دارد و کاملاً در میان کردستان ایران و عراق واقع شده است لذا با توجه به اینکه پ.ک.ک سازمانی سیاسی مربوط به کردستان ترکیه است منطقاً و طبیعتاً این مکان کوهستانی دور از مرزهای ترکیه نبایستی حساسیتی سیاسی- نظامی برای پ.ک.ک داشته باشد. اما سبب چیست که رهبران پ.ک.ک بر ممنوعیت تردد و استقرار پیشمرگه¬های احزاب کردستان ایران در این محدوده ی جغرافیایی که ارتباطی به حوزه ی مبارزاتی پ.ک.ک ندارد پافشاری می¬کنند و مانع از اوج¬گیری و نشو و نمای مبارزه ی احزاب کردستان ایران می¬شود و حتی در راه صیانت از مرزهای جمهوری اسلامی، آماده ی براه انداختن جنگ برادرکُشی هستند؟ شاید این پرسش به مذاق طرفداران کرد ایرانی پ.ک.ک خوش نیاید چراکه حقیقتی انکارناپذیر و البته تلخ را در خود دارد.

پ.ک.ک طی 30 سال سابقه ی فعالیت خود، فراز و نشیبهای فکری و ایدئولوژیک بسیاری را به خود دیده اما به میمنت تضاد منافع جمهوری اسلامی و نیز سوریه با ترکیه، هیچگاه به لحاظ لجستیکی دچار نشیب قابل ملاحظه نشده است. بر همگان آشکار است که هم پ.ک.ک از تضاد میان ترکیه و ایران استفاده می¬کند و هم ایران از دشمنی پ.ک.ک با ترکیه در راستای تأمین منافعش در منطقه سود برده و می¬برد. اگرچه در درون تشکیلات و رهبری پ.ک.ک گرایش¬های مختلفی وجود دارد اما جمهوری اسلامی توانسته است در جلب نظر بخش¬های مهمی از رهبری پ.ک.ک در ازای تقویت بنیه ی نظامی و لجستیکی این حزب موفق باشد. طی بیست سال اخیر و از زمان تخلیه ی کوههای قندیل و نوار مرزی کردستان ایران و عراق از سوی نیروهای نظامی احزاب کردستان ایران، زمینه ی طلایی مشترکی بین جمهوری اسلامی و پ.ک.ک فراهم گردید که منافع دو طرف را به گونه¬ای کارآمد تأمین می-کرد. جمهوری اسلامی در ازای اعطای امتیاز استقرار نیروهای پ.ک.ک در دو طرف قندیل و کوهستانهای مرزی تا جنوب استان کردستان و در اختیار گذاشتن امکانات پشت¬جبهه¬ای و نظامی گسترده، دو کارکرد عمده را از پ.ک.ک در نظر داشت. یکی فشار بر ترکیه در مقاطع تاریخی گوناگون و دیگری ممانعت از بازگشت احزاب کردستان ایران. رخداد اخیر را می¬توان در اثنای هر دو کارکرد تحلیل نمود. اولاً، با توجه به روند صلح پ.ک.ک با دولت ترکیه که از چند سال اخیر شروع شده است انتظار غالب بر این است که با موفقیت حزب دموکراتیک خلقها در انتخابات پیش¬رو، روند صلح مذکور با شتاب بیشتری تداوم خواهد داشت و رسیدن به نتیجه ی مطلوب را در افق زمانی نه چندان دور نوید خواهد داد. باز همانگونه که بر همگان آشکار است در دیدارهای چند سال اخیر رحیم صفوی و قاسم سلیمانی با رهبران پ.ک.ک در سلماس و نیز کردستان عراق، خواست جمهوری اسلامی از مقامات پ.ک.ک عدم تمکین به الزامات روند صلح و تداوم جنگ علیه ترکیه بوده است. لذا نامطلوب بودن موفقیت حزب دموکراتیک خلقها و مآلاً به ثمر نشستن پروسه ی صلح برای جمهوری اسلامی، نتیجه ی منطقی گزاره¬های اخیر است. لذا طبیعتاً جمهوری اسلامی از هر فرصتی برای کاستن رای این حزب در انتخابات پیش رو استفاده خواهد کرد و از آنجا که طبق گفته¬های آقایان کرامت و عزیزی و دیگر طرفداران پ.ک.ک، این رخداد تأثیر منفی¬ای بر محبوبیت حزب دموکراتیک خلقها خواهد گذاشت می¬توان ادعای فرماندهی ایران در تهاجم اخیر نیروهای پ.ک.ک به مواضع حزب دموکرات کردستان ایران را از این زاویه بهتر درک کرد. لذا اگر دستی غیر از پ.ک.ک و حزب دموکرات کردستان ایران در پشت این رخداد نهفته بوده باشد قطعاً جمهوری اسلامی و نیات شوم¬اش بوده است. اما در ارتباط با کارکرد دوم پ.ک.ک برای جمهوری اسلامی، حفاظت از مرزهای ایران و جلوگیری از استقرار احزاب کردستان ایران در نوار مرزی و بالاخص کوهستان قندیل خواست غیرقابل اغماض جمهوری اسلامی از پ.ک.ک بوده در مقابل همه ی حمایتهایی که در منطقه از این حزب به عمل می¬آورد. این امر زمانی قابل درک¬تر خواهد بود که بدانیم به درازای تاریخ، حکومتهای سه گانه ی ایران، عراق و ترکیه در کنترل و اعمال حاکمیت بر قندیل عاجز بوده-اند و نیروی پارتیزانی-کردی پ.ک.ک که طی چند سال اخیر در آنجا مستقر بوده است به نحو احسن می¬تواند عهده¬دار چنین رسالتی باشد. اگرچه این تحلیل اخیر کاملاً منطقی و واقعی است اما فرض خود را بر این تصور خوشبینانه بنا می¬نهیم که رهبران پ.ک.ک، حزب خود را جدا از جنبش آزادیخواهی کُرد نمی-پندارند و سیاستی غیر از همراهی و پشتیبانی و یا حداقل عدم کارشکنی در ارتباط با دیگر احزاب کردستانی در پیش ندارند؛ تصوری که احتمالاً حزب دموکرات کردستان ایران قبل از اعزام نیروهایش از پ.ک.ک داشته است.

لینک گزارش تلویزیون NRT از اخذ گمرک توسط پ.ک.ک:

https://www.facebook.com/naliatv/videos/898242890221780/?pnref=story

منبع : سایت اخبار روز

Posted in فارسی