ملیتھای ایران قربانیان اصلی در صورت بە درازا کشیدن گفتگوهای وین، عارف شیخ احمدی

ضرب الاجل سە روزه آمریکا بعد از یک دوره دیگر از گفتگوھای وین برای رسیدن بە یک توافق جامع هستەای بە اتمام رسید.

اما سخنان دوگانە جان کری وزیر امورخارجه آمریکا نشان داد مذاکره کنندگان نمی توانند به توافق دست پیدا کنند و توافق عالی مهمتر از پایبندی به زمان تعیین شده است و از سوی دیگر بە گفتە وی امریکا نمی تواند تا ابد در برابر تعلل ورزیدن و ناشفاف بودن رژیم ولایت فقیە صبر پیشە کند.

مقامات رژیم جمھوری اسلامی نیز وقتی سخن گفتند همین فھم از ذھنیت سیاسی و منظورشان استنباط می شد. بنابراین می بینیم که پایبندی به مهلت تعیین شده برای طرفھای مذاکردە کنندە مهم بود، اما آنچه مهمتر بوده رسیدن به توافقی می باشد که مدنظر امریکا و قدرتھای غربی است. دو طرف همدیگر را متهم می کنند که باید تصمیمات سیاسی دشوار اتخاذ کنند و این کار را نمی کنند! برخی از منابع دیپلوماسی رژیم ایران نیز این اتهام را مطرح کردەاند است که مذاکرات چندجانبه نیست بلکه شش مذاکره دوجانبه ھمزمان است.

 به بیان دیگر، هر یک از شش کشور مطرح در این مذاکرات، خطوط قرمز خودشان را دارند و رژیم ایران می باید برای حل سریع این مسئله فکر اساسی بکنند. گلایە رژیم ایران این است کە دول 5+1 نیز بیش از آنکه برای مذاکره با ایران وقت صرف کنند، زمان خودشان را برای مذاکرات داخل گروه مذکور صرف کرده و برای نیل بە مقصود جھانی می کوشند. به هرحال، آنچە مشخص است که مذاکرات زمان بیشتری طول خواهد کشید.

در حال حاضر این احتمال وجود دارد کە تا ابتدای ماە سپتامبر سال جاری غربیھا با انداختن توپ زمان و تصمیم گیری بە زمین رژیم جمھوری اسلامی جلو شکواییە “وقت کافی” را از ایران بگیرند و ھمزمان تا آن موقع در ترسیم خطوط اصلی در تصمیم گیرھای خود ھم بە یک نتیجە مشترک و مفید و در عین حال قانع کنندە جھانی برسند.

خانم فدریکو موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، ابراز کردە کە گفتگوهای پنج بعلاوه یک با ایران به صورت شبانه روزی همچنان ادامه خواھد داشت!.

البتە در صورت لغو تحریمھا و موفق شدن رژیم جمھوری اسلامی در این گفتگوھا باز ھم نمی شود گفت ملیتھای ایران نفس راحتی خواھند کشید.

 چرا کە بە نظر بندە فقر و تیرە روزی مردم در جامعە تنھا بە خاطر تحریمھای بین المللی نیست، بلکه ناشی از فساد اداری، دزدی‌های سطح بالا و ارقام زیاد اختلاس ھای میلیاردی و برنامه‌های غلط اقتصادی از سوی ارگانھا و شخصتیھای مذھبی و نظامی رژیم جمھوری اسلامی است. آمار فساد داخلی در رژیم جمھوری اسلامی بە مراتب تأثیر گذارتر از بحران حاصل از تحریمھا در نتیجە سیاست غلط بین المللی رژیم است.

بهبود وضعیت اقتصادی کشور مسلما فرصتی برای ملیتھای ایران ایجاد خواهد کرد که به مسائل مهم‌تری نظیر حقوق ملی و مذھبی و شھروندی، رفع محرومیت در مناطق مختلف خود، تأسیس سندیکاھھای کارگری، پیشبرد خواستەھای زنان و جنبش دانشجویان وغیرە… بیاندیشند.

متاسفانە در حال حاظر اکثریت قریب به اتفاق ملیتھای ایران برای گذران زندگی روزانە خود مجبور هستند که بە دلیل گرفتاری‌های ناشی از امرار معاش، با ھرچە در توان دارند بە آب و آتش بزنند تا معیشت خود را فراھم کنند. بنابراین رژیم جمھوری اسلامی با وضعیت کنونی به کمتر کسی اجازه می‌دهد که به فکر مبارزه با سانسور، آزادی مذهب و آزادی زندانیان ملی،عقیدتی و سیاسی باشد.

بنابراین تغییر و گشایش در وضعیت اقتصادی-اجتماعی یقینا باعث می‌شود تا خواست عمومی برای بهبود وضعیت حقوق ملی و شھروندی افزایش یابد و برخی از مسائلی که الان در اثر گرفتاریھای اقتصادی مردم بدانھا پرداختە نمی شود، پیگیری خواھند شد.

از زمان روی کار آمدن سیستم اسلامی ولایت فقیە در ایران، رھبران رژیم با تعریف توھم آمیزی کە از ” دشمن خارجی” دارند، می کوشند تمامی شکست ھا و سیاستھای ضد انسانی خود را بە دشمن خارجی و صھیونیسم جھانی نسبت دھند.

اما واقعا این دشمن خارجی کیست؟

رژیم ولایت فقیە با نامبردن از برخی کشورھای غربی و در صدر آنھا امریکا و ھمچنین کشور اسرائیل ھموارە با داشتن دشمن خارجی در حقیقت کمک می‌کند تا فضای داخلی کشور را امنیتی‌تر سازد و جلو ھر ندای آزادیخواھانە و حق مشروع ملیتھا در تعیین سرنوشت خودشان را “ضد انقلابی” بنامد و بە دشمن خارجی گرە بزند. بنابراین وقتی که فشار خارجی از جملە “تحریم اقتصادی و سیاسی “هم اضافه می‌شود، آن موقع فضای داخل کشور بە مراتب به نفع رژیم، بستەتر می‌شود و حاکمیت بە سھولت می‌تواند، دست به ارعاب و سرکوب بزند.

در چند سال اخیر بە بھانە تحریمھای بین المللی و با ملیتاریزە کردن فضای سیاسی ایران، اعدام‌های بیشمار و ھر روزەء زندانیان سیاسی و عقیدتی از ملیتھای مختلف  در ایران را بە تکرار موجب گشتە و یک نتیجە مثبت تحریمھا و توھم دشمن خارجی برای رژیم، استوار نمودن ھر چە بیشتر پایەھای دیکتاتوری ولایت فقیە بودە است.

از نظر رھبران رژیم، آنھا هم با دشمن خارجی مواجهند و هم دشمن داخلی و بە تصور آنھا دشمن فقط در خارج از مرزها نیست. مھمترین نقطەای کە کلیت نظام حاکم در ایران بر روی آن متفق القول ھستند، این نکتە است کە دشمن روی جدایی دین از سیاست کار می‌کند‎، و بر این باورند کە دشمن داخلی و خارجی تلاش می‌کنند تا دین را ناکارآمد نشان داده و به ترویج آزادی وارداتی و یاس و ناامیدی کاذب در مقابل نظام ولایتی دینی بپردازند.

البتە بیگانە ستیزی و معتقد بودن بە دو نیروی خیر و شر در تاریخ اساطیری ملیتھای ایران ھم موجود است و شاید تا حدودی گفت این نقطە ریشە در تفکر باستانی دارد، ھمچنانکە بعدا در مذھب تشییع بر ھمین اساس کلیە موجودات عالم بە دو نوع دشمن اھل بیت و دوستداران اھل بیت تقسیم شدە اند.

ھمچنانکە می دانید دو مفھوم توھم دشمن خارجی و دشمن داخلی از نقطە نظر معماران سیاسی-مذھبی موجود در نظام ولایت فقیە با ھم متفاوتند، بە نظر آنان دشمنی امریکا و اسرائیل با ایران بە مثابە دشمنی ابوسفیان با پیامبر و دشمنان داخلی ھمان جنگ داخلی میان معاویە و علی است!.

اکنون رھبر رژیم جمھوری اسلامی از تمام جناحھا و مسئولین حکومتی می خواھد کە تا زمانیکە با دشمن قدرتمند خارجی کە از باب گفتگو می خواھد خواستە ھایش را بە کرسی بنشاند مقابلە می کنند از رویاروی و تضاد با ھم دست بردارند و در پی یافتن راە چارە اساسی باشند، ھمچنانکە در این شعر ملک الشعرای بھار آمدە:

چون عدو در کمین بود زنهار

دست از شنعت رفیق بدار

دو کبوتر که بال هم شکنند

لقمه گربه را درست کنند

اما سوال مطرح ملیتھای داخل ایران این است که این زمان چقدر خواهد بود؟

 اما بالاخرە در نتیجە سیاستھای غلط و خودخواھی سیاسی و فساد دستگاھھای حکومتی سردمداران ولایت فقیە در داخل کشور از یک سو و در نتیجە افزون شدن فاصلە طبقاتی و فقر و فلاکت از سوی دیگر بە سرریز شدن کاسە صبر مردم ایران و خشم تودەھای ناراضی از حاکمیت ملایان یقینا منجر بە شکل گیری یک انقلاب سیاسی- اجتماعی دیگر بعنوان پژواک نارضایتی و انعکاس واقعی خواستەھای طبقات مختلف جامعە در ایران خواھد شد.