مفهوم امنیت و امن بودن ایران از دیدگاە رهبر ولایت فقیە چیست؟!، عارف شیخ احمدی

در تعریف امنيت می شود با يک مفهوم کلی و قابل شناخت برای اکثر جوامع انسانی از جامعە ابتدایی – قبايلی تا تمدنهای کهن و باستانی به موازات تاریخ یک تعریف کلی بە دست داد.

امنیت بە حالت و شرایطی فارغ از تهدید یا حمله و یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله را می گویند وجزء لاینفک حیات و از ضروری‌ترین نیازهای یک جامعه بودە ولی در توضیح شمولی تر آن تأمین و تضمین آسایش و آسودگی روانی و جسمانی فرد و اجتماع را هم در بر می گیرد.

در دنیای امروز کوشش نوع بشر برای رسيدن به امنیت کامل در تمام سطوح زندگی، اولويت نخست تفکر و بینش سياسی سازمانهای گوناگون سياسی – اجتماعی مختلف را تشکيل می دهد و برای رسیدن بدین مقصود عظیم و راه های برخورداری از آن در قالب سياست گذاری های ویژە نهادها و دولت ها کە بە “امنيت ملی ” تعبیر می گردد، دارای اهمیت فوق العادە خاصی است.

زیربنای امنيت را باید در احساسات و تلاشهای ما انسانها رصد کرد، به نحوی کە جستجوی امنيت از مهمترين کنشها و انگيزه های انسانی ما است که با جوهر وجودی و ذاتمان ارتباط تنگاتنگ دارد .حفاظت از ذات و نگداری جسم و جان از اساسی ترين رغبتهای ماست، بنابرین امری کاملا طبيعی است کە انسانها را واداشتە که در تامين آن چه در سطح فردی و يا جمعی از خود تحرکاتی نشان دهند. فلاسفه مشهور قرون جدید از هابز گرفته تا روسو بە روشنی بە اهمیت امنیت جمعی کە بر همین اساس هم نیاز بە تشکیل دولت ها بوجود آمد، بە خوبی اشارە کردە اند.

در دنیای امروز مفهوم کلی امنيت ديگر محدود به آرامش پس از جنگ و ويرانگری نیست، بلكه تمام عرصه های اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی و پیشرفت های فکری و تکنیکی و جان و مال انسانها را در بر می گیرد. بنابراین در تمام ابعاد زندگی انسان مصداق و معنی پيدا می كند و بە همين سبب در مواردی در تعريف جديد امنيت کە ” امنيت فراگير” نامیدە می شود، سوء تفاهمات بنیادی هم شکل می گیرد.

اما عدم تفاهم و نبود اجماع فکری روی تعريف مفهوم امنیت فراگیر به عقيده بسیاری از روشنفکران و جامعە شناسان باعث گردیدە کە در دنیای امروز کلیت مفهوم امنیت شکل دو وجهی بە خود بگیرد و سرکوب و اختناق و حصر آزادیها و خواست ها و مطالبات طبیعی و قانونی مردم هم بە شکل دیگری معنای ضدامنیت بودن بە خود گیرد و در تعارض با امنیت تعریف شدە توسط نظام سیاسی کشورها باشد.

در کشورهایی نظیر ایران کە با داشتن نظام دیکتاتوری کە رهبران آن خود را ولی امر و نمایندە تام الاختیار خدا می دانند، قلمرو آزادیهای فردی و اجتماعی بە وسیلە شکل دیگری از تعریف امنیت قیچی می گردد و با سلب ارادە آزاد افراد مرز جدیدی ترسیم می کند. در حاکمیت ملایان در ایران، امروزە مفهوم امنيت چنان تحديد شده که تنها بە معنی حفاظت از چارچوب قدرت و منافع شخصی و امن نگە داشتن زندگی گروهی از دولتمردان در ظاهر دینی و با وجود کشمکش برسر قدرت سیاسی و اقتصادی میانشان وصف می شود.

در تعریف رهبر ولی فقیە از امنیت در نظام ولایتی آنها معلوم نیست چه کسی دشمن است و نامحرم و چه کسی دوست و محرم پنداشته می شود، بلکە از دیرباز یک یا چند دشمن وهمی ذهن سياستمداران را آزار می دهند و باعث سلب امنیت از آنها و بە قول دیگری هم تهدید کنندە حکومت عدل الهی امام زمان در آیندە هم هستند.

 

باید از رهبر حکومت ولایت فقیە پرسید با ارزیابی شما از تهدیدات موجود در مقابل حکومت عدل علوی شماها و هزینه های ایمن شدن در برابر دشمنان انقلاب، آیا امنیت واقعی روحی و روانی و معیشتی مردم ایران را بە خطر نینداختە است؟

آیا صرفا این همە هزینە در شیطنت و فتنە گری در کشورهای منطقە و جهان با دخالت پنهان و آشکار در امورات سایر کشورها برای آمادە سازی زمینە های ظهور امام زمان و صدور انقلاب تکفیری شماست یا حقیقتا هیچ دشمنی بە اندازە خودتان آسایش و امنیت ملی مردم ایران را تهدید نمی کند؟!

ابه عقيده افلاطون، توسعه شهر مادام كه وحدت آن را به خطر نيندازد مجاز است اما نه بيش از حد آن، اما در اعتقاد ولایت امر شما و در فرهنگ مذهبی خودتان عشق به عدالت و امنيت و صلح در تك تك انسان جاری است و انتظار عمومی مردم جهان برای ظهور يك مصلح و ايمان به آمدن يك نجات بخش برای برقراری عدالت وجود دارد. اما مشکل اساسی ما با این فهم دشوار و ثقیل سوفسطائی شما در مورد عدالت جهانی و امنیت کنونی ایران این است کە تلاش برای ایجاد حكومتی كه همه انسان ها را زير يك پرچم گرد آورد با رهبر و نظامی كه ظلم و تبعيض و بی عدالتی، بيدادگری و فساد و فقر از سر و تە آن لبریز شدە است، می تواند جز شر و فتنە و آشوب، هیچ صلح و آرامشی را در سراسر جهان حاكم گرداند؟!

گرفتاریهای زیادی کە با آمدن و بودن شما در ایران در بیش از سە دهە بوجود آمدە و خفقانی کە در هر کوی و برزنی ایران وجود دارد، امنیت نیست و بە وضعیت کنونی ایران نباید گفت امن، بلە حالت امنی است برای دزدی و چپاول و هدر دادن سرمایە و پول مردم ایران بە بهانە های واهی همچون گسترش عدل علوی و صدور انقلاب مهدویت و در حقیقت آشوبگری و شعلە ور کردن جنگ و پشتیبانی از تروریسم منطقە ای و جهانی.

امنیتی کردن هر رخداد عادی در ایران از جملە مطالبات و خواستە های صنفی معلمان و سایر اقشار جامعە در این روزها کە رژیم بر طبل پیروزی در برجام می کوبد بخش دیگری از پروژە امن بودن ایران از دیدگاە خامنە ای است.

برجام وین و زایش الگوی جدید امنیت ملی رژیم جمهوری اسلامی در رخداد اعلام توافق آنها با غرب را می توان نوعی زایش الگوی جدید امنیت ملی ایران از نگاە آنان دانست. این الگو را مختص تیم سیاست خارجی و امنیتی دولت حسن روحانی می توان به حساب آورد، زیرا کشف ابعاد مختلف این الگوی امنیتی مدت ها زمان می برد و نیاز به مطالعات بیشتر بر روی مولفه ها، شاخصه ها، مبانی، اهداف و مفهوم استراتژیک آن داشت.

 

از سوی دیگر نامگذاری سال جاری خورشیدی از سوی خامنەای به عنوان (دولت و ملت – همدلی و همزبانی) با تعریف او و با عینک امنیت ملی جدید آنها خود نشانگر امنیتی کردن بیشتر فضای اجتماعی کشور در این سال خواهد بود.

در دو سال گذشتە میزان اعدامها و شکنجە و زندان دگراندیشان نە تنها کاهش نیافت بلکە عملا در دولت روحانی هم بدتر از دوران احمدی نژاد شاهد اعمال فشارهای بیشتر و سرکوب و خفقان بشتری هستیم.

امن بودن ایران از نظر رهبر ولایت فقیە بسیار معنادار بودە و بە مفهوم حقیقی آن یعنی کنترل کامل هر صدای مخالف در درون کشور و گشودە شدن دست رژیم در روابط بین المللی و بدین خاطر هم اینک دخالتهای رژیم در سوریە و یمن و عراق نە تنها کاهش نیافتە بلکە در همسویی با سیاستهای روسیە و چین و گروههای تکفیری حامی ایران در خلق یک تراژدی انسانی دردناک برای اهل سنت در عراق و سوریە در حال اجرا شدن است.

نکتە خاتمە اینکە هرگز نباید فراموش کنیم زمانیکە خامنە ای گفت ما رکورد زدیمتنها نظر او در مورد دست یافتن بە انرژی هستەای نبود، بلکە آمارهای تکان دهندە اعتیاد، فحشا، فقر، بیکاری و سرگردانی نسل تحصیل کردە امروز ایران همگی در این جدول رکورد رهبر رژیم ثبت شدە و از سوی دیگر ایران با داشتن رتبە دوم اعدام و پایمال کردن آزادیهای فردی و اجتماعی و نبود یک زندگی سالم هرگز نمی تواند کشور امنی برای شهروندانش باشد و سخنان خامنە ای در مورد امنیت ایران تداعی گر سرکوب و خفە کردن مخالفان و بازشدن دست آنها در چپاول بیشتر در کشور است نە هیچ چیز دیگر.