(احمد شاملو) ممنوع الملاقات میباشد! ، سەعی سەقزی

آقای شاملو که‌ در (21 آذر 1304 شمسی) به‌ دنیا آمده‌ و در (2 مرداد 1379) دیده‌ از جهان و زندگی فرو بسته‌ به‌ بعنوان شاعر برای خوانندگان این چند سطر آشنا میباشد،

 اشعار ایشان در دوران دکتاتوری محمدرضا پهلوی شاه‌ سابق ایران که‌ جغد سانسور در فضای سیاسی ایران حاکم بود، آزادانه‌ چاپ میشد!

در دوران دولت کنونی ایران (جمهوری اسلامی) که‌ شمشیر سانسور حاکم است و بیپروا نوک هر قلمی را قطع میکند و زبان انتقادی هر فردی را میبرد، اشعار شاملو آزادانه‌ چاپ گشته‌ و خود ایشان آزادانه‌ به‌ اروپای و امریکا سفر میکرد و کنفرانس و سمینار برگزار مینمود، به‌ هنگام بازگشت به‌ ایران هم از طرف مقامات امنیتی مورد (سئوال و جواب) قرار نمیگرفت. حال به‌ مطلب زیر از ” کانون نویسندگان ایران” یا درستتر بگویم (کانون نویسندگان فارس) بنگریم.

( کانون نویسندگان ایران: در بیستمین سالگرد درگذشت احمد شاملو،

خواسته‌های آزادی‌خواهانه او به مطالبات عمومی تبدیل شده است

دوم مرداد، بیستمین سالروز درگذشت احمد شاملو، شاعر، مترجم و پژوهشگر ایرانی است. کانون نویسندگان ایران، با انتشار بیانیه‌ای به این مناسبت، نوشت که خواسته‌های «سانسورستیزانه و آزادی‌خواهانه شاملو همچنان که در منشور کانون نویسندگان آمده است، به مطالبه‌ عموم مردم با اندیشه‌ و باورهای گوناگون تبدیل شده و در همین فضای به شدت امنیتی نیز بر زبان همگان جاری است.»

منتشر شده در 23/07/2020 – 17:33

تبلیغ بازرگانی

در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده که شاملو «همواره به وظیفه‌ دشوار مبارزه با سانسور پایبند ماند و در این راه با آثار و مواضع آزادمنشانه و انسانی، میراث و بارویی استوار پی ‌افکند.»

این کانون تاکید کرد که احمد شاملو عنوان «شاعر آزادی» را «نه با بوق و کرنای حاکمان و بودجه‌ رسانه‌های رانتی، که از داوری خودآگاه و حافظه‌ مردم به دست آورد.»

بیانیه کانون نویسندگان ایران می‌افزاید: «شاعری که حاکمان هرجا توانستندحضور و آثارش را سانسور کردند اما محبوب‌تر شد، جوایز آزادی بیان جهانی به او تعلق گرفت و با آن که حتی پاره‌ای از شعرهایش در کتاب‌های درسی کودکان و جوانان نیامد، آثارش در خانه‌ها حضوری کم‌نظیر یافت.»

در حالی که در سال‌های گذشته نیروهای امنیتی ایران مانع برگزاری مراسم بزرگداشت احمد شاملو شده‌اند، کانون نویسندگان تاکید کرد که «با وجود این همه و پس از بیست سال که از رفتن احمد شاملو می‌گذرد، هنوز حکومت برگزاری مراسم یادبودی ساده‌ را برای او بر نمی‌تابد و حضور سالانه ی دوستداران بر مزارش، محاصره‌ی قبرستان، بازداشت و احکام سنگین زندان و وثیقه را در پی دارد.»

با این حال، کانون نویسندگان ایران، اعلام کرده که «به رغم ممانعت‌ها و تهدیدها در سال‌های گذشته همواره کوشیده است، در سالگرد درگذشت این روشنفکر و دبیر پیشین خود بر سر مزارش حاضر شود، اما امسال به دلیل شیوع کرونا و برای حفظ سلامت مردم، بر مزار وی مراسمی نخواهد داشت‌.»

در ماه‌های اخیر، نیروهای امنیتی با بازداشت برخی از اعضای کانون نویسندگان ایران، فشار بر این کانون را افزایش داده‌اند.

در بیانیه کانون نویسندگان نیز آمده که «صدور احکام زندان و اعدام به امری روزمره مبدل شده است‌ و حاکمیت به قصد افزایش هراس و سرکوب‌ها به شکلی وسیع و کم‌سابقه‌ دست به احضار و بازداشت‌ نویسندگان و کنشگران می‌زند.»

کانون نویسندگان همچنین خواهان آزادی میلاد جنت، مترجم و عضو کانون شد که سه‌شنبه هفته پیش ماموران امنیتی او را به دلیل نامعلوم بازداشت کردند و به مکانی نامعلوم انتقال یافت).

**

لازم به‌ یادآوری میباشد کانون نویسندگان هر ساله‌ چنین مطلبی را منتشر مینمایند، اما به‌ این مسئله‌ اشاره‌ ننموده‌:

چرا در فضای دکتاتوری پهلوی و حکومت کنونی ایران که‌ خود شاملو در قید حیات بود اشعارش آزادانه‌ منتشر میشد، اما امروز که‌ ایشان در قید حیات نیستند مقامات دولتی اجازه‌ نمیدهند که‌ اعضای کانون نویسندگان به‌ زیارت ایشان بروند و فاتحه‌ای برای شادی روح ایشان ادا نمایند.  مگر ایشان به‌ اسب شاه‌ گفتنه‌اند (قاطر) و به‌ نعلین امام هم (سندل)؟ چرا باید ما نتوانیم به‌ زیارت ایشان برویم؟

انتشار این نوشته‌ کانون و نوشته‌های قبلی پیرامون مرگ شاملو برای خوانندگان چه‌ سودی داشته‌ و دارد؟! غیر از مردم فریبی و تبلیغ برای دکتاتوری کنونی ایران، بیائید ببیند ما چنین اعتراضی هم مینمایم:

{«صدور احکام زندان و اعدام به امری روزمره مبدل شده است‌ و حاکمیت به قصد افزایش هراس و سرکوب‌ها به شکلی وسیع و کم‌سابقه‌ دست به احضار و بازداشت‌ نویسندگان و کنشگران می‌زند.»  کانون نویسندگان همچنین خواهان آزادی میلاد جنت، مترجم و عضو کانون شد که سه‌شنبه هفته پیش ماموران امنیتی او را به دلیل نامعلوم بازداشت کردند و به مکانی نامعلوم انتقال یافت)}.

در رابطه‌ با اسم (کانون نویسندگان ایران) این اسم، اسمی است جعلی، این کانون میبایست چنین اسمی داشته‌ باشد: (کانون نویسندگان فارس)

چون تنها فارسها هستنند که‌ در ایران به‌ زبان مادری خویش که‌ فارسی میباشد درس میخوانند و مینویسند. ملتهای ترک – بلوچ – ترکمن و … حق ندارند به‌ زبان خودشان درس بخوانند و بنویسند. پیرامون ممنوعیت زبانهای فوق به‌ گفتار زنده‌یاد (خسرو گلسرخی) در کشتارگاه‌ محمدرضا پهلوی، بنگریم.

امیدوارم اسم آن کانون با اسم حقیقی خود که‌ (کانون نویسندگان فارس) میباشد، تغیر یابد.

3/8/2023

سه‌عی سه‌قزی

Sai.saqzi@gmail.com