مادر پژمان فاتحی، همسر محمد فرامرزی، همسر محسن مظلوم و همسر وفا آذربار زندانی سیاسی در معرض خطر اعدام

افسانه یوسفی، مادر پژمان فاتحی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، از عموم مردم خواست برای توقف اجرای حکم ظالمانه اعدام فرزندش توسط حکومت فاسد خامنه‌ای، اقدام کنند.

مادر پژمان فاتحی در این پیام ویدیویی، می‌گوید؛

من مادر پژمان فاتحی، زندانی سیاسی هستیم.  پسرم از حدود یک سال و نیم بازداشت شده و اکنون حکم اعدام را بر او تحمیل کرده‌اند. من الان در نزدیکی زندان اوین هستم. تاکنون چندبار مراجعه کرده‌ام، اما اجازه ورود نداد‌ه‌اند.

خواهشمندم از مسئولان و مردم تمام دنیا، برای ممانعت از اعدام فرزندم اقدام کنند. خواهش می‌کنم، هرآنچه از دستتان برمی‌آید، انجام دهید. من تنها همین پسر را دارم.

***

همسر محمد فرامرزی زندانی سیاسی در خطر اعدام: حکم اعدام با اتهامات واهی صادر شده است

ماریا محمودی، همسر زندانی سیاسی کُرد، محمد فرامرزی که توسط دستگاه فاسد قضایی جمهوری اسلامی بە اعدام محکوم شده، در پیامی ویدئویی می‌گوید؛

همسرم با اتهامات واهی از طرف رژیم با خطر قریب‌الوقوع اعدام روبرو است. از شما درخواست می‌کنم که برای جلوگیری و لغو این حکم، از ما حمایت کنید.

این حکم ناعادلانه به‌دور از دادرسی منصفانه، بدون حضور وکیل، با ناپدیدسازی قهری، در بی‌خبری مطلق و با اعمال شدیدترین شکنجه‌های جسمی و روانی صادر شده است.

حمایت شما برای لغو این جنایت، مصداق بارز حمایت از آزادی و کرامت انسانی است؛ چراکه آزاد زندگی کردن، حق هر انسانی است.

***

همسر محسن مظلوم زندانی سیاسی در معرض خطر اعدام: ادعاهای جمهوری اسلامی کذب است

جوانا طیمسی، همسر زندانی سیاسی کُرد، محسن مظلوم که توسط دستگاه فاسد قضایی جمهوری اسلامی بە اعدام محکوم شده، طی پیامی ویدئویی می‌گوید؛

از همه آزادی‌خواهان، نهادهای حقوق بشری، جامعه بین‌المللی، افکار عمومی و عموم مردم ایران خواستارم، تمام اقدامات لازم را برای نجات جان محسن مظلوم، وفا آذربار، محمد فرامرزی و پژمان فاتحی انجام دهند.

از مردم تقاضا دارم، اجازه ندهند جمهوری اسلامی در خفا و بی‌خبری، این زندانیان را اعدام کند. خانواده این چهار زندانی سیاسی کُرد را تنها نگذارید و از آن‌ها حمایت کنید.

حکم اعدام این چهار زندانی سیاسی در بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی و در سکوت خبری مطلق صادر شد. این زندانیان در هجده ماه بازداشتشان، از تمام حقوق بدیهی یک متهم، از جمله حق داشتن وکیل مستقل، برقراری تماس و ملاقات حضوری با خانواده،

محروم بودند.

ادعاهای جمهوری اسلامی مبنی بر “جاسوسی این زندانیان برای اسرائیل” کاملا دور از واقعیت است؛ چراکه آن‌ها فعال سیاسی و مخالف دیکتاتوری جمهوری اسلامی بودند.

***

همسر وفا آذربار زندانی محکوم به اعدام: مقابل ظلم سکوت نکنید

گلستان ارژنگی، همسر زندانی سیاسی کُرد “وفا آذربار” که توسط دستگاه فاسد قضایی بە اعدام محکوم شده است، طی پیامی ویدئویی خطاب به اذهان عمومی می‌گوید؛

من خطاب بە تمام مردم ایران و جهان اعلام میکنم، متاسفانە همسرم “وفا آذربار بە همراە محمد فرامرزی، محسن مظلوم و پژمان فاتحی” طی روزهای اخیر بە اتهام “همکاری با اسرائیل” طی دادگاهی کاملا ناعادلانە بە اعدام محکوم شدند.

این چهار فعال سیاسی از ابتدای بازداشت تاکنون از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم بودە‌اند. لازم بە گفتن است این حکم و اتهام دروغین نباید موجب رعب و وحشت شود چون این هدف جمهوری اسلامی است.

از سراسر مردم جهان بخصوص ایران خواهشمندم در برابر این ظلم سکوت نکنند و با ما خانوادە این زندانیان همراە باشند.

***

کانون نویسندگان ایران: حکم اعدام باید لغو شود /اعدام ها  شکست سیاسی حاکمان را نمیپوشاند

کانون نویسندگان ایران، طی بیانیه‌ای خواهان لغو حکم اعدام رضا رسایی، مجاهد کورکور، محسن مظلوم، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی، وفا آذربار و دیگر احکام اعدام، و آزادی تمام کسانی است که به سبب فعالیت سیاسی یا ابراز نظر و عقیده‌ی خود زندانی شده‌اند. 

در متن این بیانیه چنین آمده است؛

‏تا به کِی قرار است زندگی مردم این سرزمین در انتظار اعدام و اجرای حکم اعدام در تلخی بگذرد؟

تا به کی قرار است فریاد غالب در فضای جامعه بانگ «اعدام نکنید» باشد؟ تا کجا، تا چند، باید صدای کودکانی را شنید که در امید و ناامیدیِ درهم‌تنیده فریاد می‌زنند: پدرم را اعدام نکنید … مادرم را اعدام نکنید … یا شنیدن صدای پدران و مادران که: پسرم را … دخترم را … و یا همسرم را … خواهرم را … برادرم را …؟

چندهزار انسان دیگر در حلقه‌ی طناب‌های آویخته باید آونگ شوند؟ چه‌هنگام این چرخ کشتار رسمی و «قانونی»، این نشانه‌ی تاریخ توحش، از کار می‌افتد و از حرکت بازمی‌ایستد؟ باری، متاسفانه هیچ نشانه‌ای از توقف آن در میان نیست؛ وارونه، در هفته‌های اخیر بر شمار و سرعت اعدام‌ها افزوده شده است.

چندین روز است که نام شش جوان: رضا رسایی، مجاهد کورکور، محسن مظلوم، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی، وفا آذربار در فهرست اعدامی‌ها قرار داده شده و هر لحظه‌ی خانواده‌ها، دوستان و هر شهروند انسان‌دوست در انتظار هول‌انگیز قتل آن‌ها سپری می‌شود.

‏این اعدام‌ها شکست‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیک حاکمان را نه جبران می‌کند و نه می‌پوشاند، حتی دیگر تکیه‌گاه مطمئنِ ماندگاری‌شان نیست؛ زیرا هدف آن‌ها را، پراکندن رعب و وحشت میان مردم را، تأمین نمی‌کند. وقتی زندگی مردم توأمان فلاکت و مرگ باشد، دیگر چیزی برای از دست‌دادن ندارند که بترسند.

در این سرزمین هر اعدامی سیاسی است، حتی هنگامی‌که مجرمان «عادی» را بر دار می‌کنند؛ زیرا به منظور مرعوب‌کردن مردم و پس‌راندن آن‌ها انجام می‌گیرد. می‌خواهند بر زبان‌ها قفل سکوت بزنند و بر دست‌وپاها بندِ بندگی ببندند؛ این‌گونه سلب حیات از افراد به سلب حق اعتراض و حق آزادی بیان مردم گره می‌خورد.

اوج‌گیری شمار اعدام‌ها در هنگام و پس از هر جنبش وسیع اعتراضی نشانی از این رویکرد است. در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» و مدتی پس از آن، شمار اعدام‌ها چنان فزونی گرفت که تفاوتی 75 درصدی با سال پیش از آن را ثبت کرد.

دستگاه‌ تبلیغات حکومتی، برای پوشاندن هدف اصلی، همواره اعدام را نوعی «مجازات مجرمان» و «اجرای عدالت» وانموده، در برابر، اما گفتمانِ «اعدام قتل‌عمدِ حکومتی است» دیگر به بخشی از باورهای عمومی تبدیل شده است. 

‏در میان مردمی که از فراوانی حکم اعدام و اجرای آن در چندین دهه به اشمئزاز و بیزاری رسیده‌اند، با گرفتن «قانونیِ» جان آدمی نمی‌توان مانور «عدالت» داد.

برعکس، جرم‌انگاریِ حکم اعدام گامی مهم به سوی عدالت قضایی و قدمی اساسی در انسانی‌تر کردن جامعه است. باید نقطه‌ی پایانی بر صدور حکم اعدام گذاشت و این دست نخواهد داد مگر به کوشش مردم معترض و مخالف اعدام. 

‏هم اکنون سایه‌ی شوم طناب دار بر سر شش جوان سنگینی می‌کند و نه فقط این، که سِیلی از احکام و اجرای اعدام به راه افتاده است، هرگاه سیل می‌آید و زندگی بخشی از مردم را نابود می‌کند، رسم مروت و انسانیت، دیگران را به کمک آن‌ها گسیل می‌دارد تا آغوش یاری و مهربانی را به روی‌شان بگشایند.

در برابر سیل هستی‌برانداز احکام اعدام نیز یاری مردم بسیار راه‌گشاست. حکم اعدام این شش جوان باید لغو شود. آن‌ها زندانی سیاسی‌اند و اصولا نباید دستگیر می‌شدند. زیرا حق اعتراض، حق فعالیت سیاسی و حق آزادی بیان از حقوق اساسی و اولیه‌ی هر انسان است. 

‏کانون نویسندگان ایران خواهان لغو حکم اعدام رضا رسایی، مجاهد کورکور، محسن مظلوم، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی، وفا آذربار و دیگر احکام اعدام، و آزادی تمام کسانی است که به سبب فعالیت سیاسی یا ابراز نظر و عقیده‌ی خود زندانی شده‌اند. 

‏کانون نویسندگان ایران

‏۲۴ دی ۱۴۰۲

اجرای سرود “نه” توسط دانشجویان دانشگاه هنر

بخشی از متن سرود اجراشده توسط دانشجویان دانشگاه هنر چنین است:

نه به اعدام

نه به این نظام

نه به خودکشی شدن ز پُشت‌بام

نه به این فریب و قتل‌ عام

نه به این عذاب، نه به قرص خواب

نه به این شب سیاه ناصواب

نه به مرگ دختران انقلاب

نه به تیر، نه به دار نه به رنج بی‌شمار

نه به مکر و خدعه قاتلان روزه‌دار

***

دایه شریفه: جوانان ما را اعدام نکنید

دایە شریفە، مادر جاویدنام رامین حسین‌پناهی با در دست گرفتن بنری علیه اجرای اعدام‌های گسترده توسط جمهوری اسلامی، بار دیگر خواهان پایان اعدام‌ در ایران شد.

روی این بنر، نوشته شده “با تفنگ و طنابتان راه رسیدن به آزادی را نخواهید توانست گرفت. رامین من را اعدام کردید، هزاران رامین متولد شدند، این است رمز این کاروان ما.”

جمهوری اسلامی، پیوسته از مجازات اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب سیستماتیک دگراندیشان و مخالفان خود استفاده کرده است و میزان اعدام‌ها، به صورت تصاعدی در حال افزایش است.

***

ثبت درخواست اعاده دادرسی برای توقف حکم اعدام چهار زندانی سیاسی کُرد

مسعود شمس‌نژاد، وکیل محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربار و هژیر فرامرزی، از ثبت درخواست اعاده دادرسی با هدف توقف اجرای حکم اعدام این زندانیان خبر داد.

این وکیل با اشاره به “محدودیت‌های قانونی ناشی از عدم دسترسی” به پرونده این زندانیان سیاسی، اعلام کرد که علیرغم موانع موجود، اعاده دادرسی با استناد به یکی از ماده‌های قانونی دستگاه فاسد قضایی جمهوری اسلامی به ثبت رسیده است. او ابراز امیدواری کرد که اجرای حکم اعدام موکلانش، متوقف شود.

محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربار و هژیر فرامرزی، اخیرا در سکوت مطلق خبری و در حالی که یک سال و شش ماه گذشته را در شکنجه‌گاه‌های جمهوری اسلامی از سر گذرانده بودند، به اعدام محکوم شدند.

در حال حاضر، بیم این وجود دارد که ماشین تبلیغاتی جمهوری اسلامی، در جهت جبران شکست‌های متوالی منطقه‌ای، از اعدام این زندانیان به عنوان ابزار پروپاگاندا سود جوید. به ویژه اینکه، از ماه‌ها پیش با سناریوهای تبلیغاتی و گرفتن اعتراف تحت شکنجه، این زندانیان به “ارتباط با اسرائیل” متهم شده بودند.

اوایل ماه جاری حکم اعدام چهار زندانی دیگر با اسامی نسیم نمازی، وفا هناره، آرام عمری بردیانی و رحمان پرحازو با اتهام مشابه “ارتباط با اسرائیل” در زندان مرکزی ارومیه، اجرا شده بود.

****

بیانیه ۱۸ سازمان مدافع حقوق بشر: جامعه جهانی مانع اعدام ۴ زندانی سیاسی در ایران شود.

در ادامه محکومیت صدور احکام اعدام برای شماری از زندانیان سیاسی در ایران، ۱۸ سازمان مدافع حقوق بشر در بیانیه‌ای نسبت به خطر اعدام «قریب الوقوع» چهار زندانی سیاسی کرد هشدار دادند و از جامعه جهانی خواستند تا با انجام اقدامات فوری از این اعدام‌ها جلوگیری کند.

دسنگاه قضایی جمهوری اسلامی محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربهار و هژیر فرامرزی را به اعدام محکوم کرده است.

این چهار تن در روز اول مرداد سال ۱۴۰۱ در ارومیه به دست ماموران سازمان اطلاعات «فراجا» بازداشت شدند. آنها به اتهام آنچه «محاربه و افساد فی الارض از راه جاسوسی برای اسرائیل»‌ نامیده شد، به اعدام محکوم شده‌اند.

بر اساس این بیانیه که توسط جمعی از گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری از جمله ائتلاف «ایمپکت ایران»، بنیاد عبدالرحمن برومند، سازمان حقوق بشر ایران، و تعدادی از سازمان‌های حقوق بشری مدافع حقوق اقلیت‌های «اتنیکی» امضا شده است، آقایان مظلوم، فاتحی، آذربهار و فرامرزی از زمان بازداشت تاکنون حق تماس با بیرون از محل نگهداری خود را نداشته‌ و «برای اخذ اعتراف اجباری شکنجه شدند که در تلویزیون حکومتی ایران پخش شد.»

این ۱۸ سازمان مدافع حقوق بشر در ادامه بیانیه خود جلسات محاکمه این چهار زندانی سیاسی کرد در دادگاه انقلاب اسلامی تهران را «به‌شدت ناقض اصول دادرسی عادلانه و روند قضایی طبق استانداردهای بین‌المللی»‌ دانستند.

آنها هشدار دادند که «با توجه به تایید شتابزده‌‌ مجازات اعدام این چهار تن در میانه‌ کارزار سرکوب مخالفان و ارعاب جامعه‌ ایران به دست حکومت از طریق افزایش میزان اعدام‌ها، خطر اجرای فوری حکم اعدام، جان آنان را تهدید می‌کند.»

در این بیانیه تاکید شده است که «محکومیت بین‌المللی در مواردی که انسان‌ها در معرض خطر اعدام قرار دارند، اگر همراه با اقدامات دیپلماتیک فعالانه و گام‌های محکم برای پاسخگوکردن و مسئول‌دانستن حکومت ایران انجام شوند، دیگر عملی سمبلیک نخواهند بود.» این سازمان‌های حقوق بشری «این اقدامات» را «ابزار قدرتمندی در جلوگیری از اعدام‌ها و نجات جان انسان‌ها در ایران» دانسته‌اند.

۱۸ سازمان امضا کننده با اشاره به این که «بسیاری دیگر در خطر اعدام‌ هستند» و ایران کماکان یکی از بیشترین میزان اعدام‌ها را در جهان دارد و نوشتند: «استفاده‌ گسترده‌ و غیرقانونیِ حکومت از مجازات مرگ، حتی به‌رغم تقاضاهای مکرر کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان‌های جامعه‌ مدنی، نشان می‌دهد که حکومت ایران به اعدام‌های بی‌وقفه‌ خود ادامه خواهد داد؛ مگر آن‌که سازمان ملل متحد و جامعه جهانی به طور ملموسی هزینه‌ سیاسی این اقدام را برای حکومت ایران افزایش دهند.»

آنها در این مورد خواستار آن شده‌اند که سازمان ملل متحد و اعضای آن، از جمله سازوکارهای حقوق بشری این سازمان «فورا، یک‌صدا و به طور عمومی از مقام‌های ایران بخواهند تا اعدام محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربهار و هژیر فرامرزی را متوقف و احکام اعدام آنان را لغو کنند.»

در این بیانیه امضا شده از سازمان ملل متحد و اعضای آن خوساته شده است که «کانال‌های دیپلماتیک را، هم از طریق کشورهایی که در ایران سفارت دارند و هم از راه تماس با نمایندگی‌های دائم [حکومت] ایران در ژنو، وین و نیویورک، به کار گیرند.»

امضاکنندگان این بیانیه شامل، ائتلاف «ایمپکت ایران»، بنیاد عبدالرحمن برومند، سازمان حقوق بشر اهواز، کمپین فعالین بلوچ، گروه حقوق بشر بلوچستان، حال‌وش، سازمان حقوق بشری هه نگاو، سازمان حقوق بشر ایران، کردپا، انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجانی در ایران، ائتلاف «با هم علیه مجازات اعدام»، مرکز توسعه آموزش بین‌الملل، انجمن حقوق بشر کردستان مستقر در ژنو، انجمن «حقوق بشر آذربایجانی‌ها در ایران»، مجموعه رسانک، سازمان «مردم و ملل بدون نماینده»، سازمان «همه حقوق بشر برای همه ایران» و بنیاد سیامک پورزند هستند.

منىع: سوسیال میدیا